ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΖ 7ΚΑΤΑ Π ΔΝ ΞΩΡ9 ΓΤ ΕΙ5ΑΩ Δ9"

aka "είμαι τόσο σκατά που δεν ξέρω γιατί είμαι εδώ." έστω πρόλογος.
επι του προκειμένου λοιπόν. η εξεταστική είναι πίσω, με νίκες και ήττες, με χάλια κέφια με τέλεια κέφια με νάυλον ντέφια, κυκλοθυμία. ελάχιστο αλκοολ, καθαρό σκυλί...
αλλά οργανωμένα, με τάξη στο κεφάλι, με τάξη στην ψυχή.
τα μεγάλα πράγματα είναι μεγάλα, αλλά δε φαίνονται τόσο μεγάλα αν τα πάρεις σκαλάκι σκαλακι...

τηλεφωνική συζήτηση με πρωινή προδιάθεση για φιλοσοφία.
η θεσσαλονίκη, η δική μας θεσσαλονίκη, αυτή που ζούμε και βιώνουμε, η θεσσαλονίκη των φοιτητών, είναι ένας τεράστιος χώρος αναμονής. χιλιάδες άτομα, κάθονται γνωρίζονται πίνουν έναν καφέ όλοι μαζί μέχρι να περάσει η ώρα, να ρθει το αεροπλάνο τους και να φύγουν. στο αεροδρόμιο ξεκινάς μία συζήτηση με τη φράση "για που πετάτε"
στη θεσσαλονίκη ξεκινάς την ίδια συζήτηση με τη φράση "τι σπουδάζεις".
και ρωτώ. η ζωή σου έχει ξεκινήσει από τώρα ή την περιμένεις να ξεκινήσει με το αεροπλάνο σου? οι απαντήσεις είναι εξίσου σωστές και εξίσου λάθος. μα και πάλι... πόσο καιρό μπορείς να περιμένεις για ένα αεροπλάνο?
και αν λάβεις υπ'όψιν σου ότι μερικοί από μας έχουν την τάση να βαριούνται πιο γρήγορα από τους άλλους, τότε πόσες ώρες θα κόψεις από τον εκτιμώμενο χρόνο του περίμενε?
αλλά και πάλι, αν έχεις βαρεθεί να περιμένεις, γιατί να μην μπεις σε ένα ασχετο αεροπλάνο, περιμένοντας το δικό σου? και γιατί πρέπει οι πτήσεις μας να φεύγουν ταυτόχρονα?

ένα τρελό αεροδρόμιο λοιπόν, με πολύ ποτό και τεράστια αίθουσα αναμονής, στην οποία στριμόχνονται όλοι μέσα με χαμόγελα και την απόφαση να περάσουν καλά έναν χρονο που είναι χαμένος. και όταν το ποτό τελειώσει και τα φώτα κλείσουν τότε θυμούνται όλοι πως δεν έχουν την παραμικρή ιδέα με ποιο αεροπλάνο φεύγουν. και το πρωί σαν τους τρελούς γυρνάν αριστερά και δεξιά και ρωτάν μήπως είδατε το αεροπλάνο μου? πώς είναι? α δεν ξέρω.

και μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό κοιτάς κάποιον ακίνητο να κοιτάει τους αλαφιασμένους περαστικούς με τα μάτια γουρλωμένα να τρέχουν, και πίνει γουλιά γουλιά το εσπρέσσο του. δεν έχει το αρχαικό αυτάρεσκο μειδίαμα, έχει το άλλο, το ολύμπιο, το ωριμότερο και ξέρεις ακριβώς τι σκεφτεται.
η ζωή του έχει ήδη ξεκινήσει και η αίθουσα αναμονής είναι το σπίτι του, και όταν το αεροπλάνο του θα ρθει θα το γνωρίσει όταν το δει.

*όχι φίλε πασχάλη δεν είναι το αλκοολ που μιλάει. ε κι αν είναι αυτό που μιλάει, κάτι παραπάνω από μας θα ξέρει. μόνο που πρέπει να του μάθεις να γράφει κιόλας.