Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

in betweens

ανάμεσα.
ποια μοίρα σε καταδίκασε να σέρνεσαι στο μέρος το δικό μας?
πού είναι ο τόπος σου? που είναι η πατρίδα σου?
σιγά σιγά φοβάσαι θα την ξεχάσεις
αλλά και πάλι πώς θα μπορέσεις να μείνεις εδώ μαζί μας
όταν πάντοτε το ξερες πως είσαι από αλλού φερμένη

έλεγες, στην πατρίδα μου, οι άνθρωποι αγαπούν, πεθαίνουν δοξασμένα
μισούνε την ντροποί, οι γονείς δε θάβουν τα παιδιά τους.
και πάντοτε μιλώντας δάκρυζες, γιατί τον κόσμο σου σιγά σιγά ξεχνούσες.

και τόσο τρομάζεις εδώ μαζί μας,
να βλέπεις ανθρώπους να πεθαίνουν ανώνυμα
να μην ακούν το βόμβο της γης
ή τη βουή της θάλασσας,
να μην μπορούν να γίνουν πουλιά
και κάθε λίγο έφευγες μακριά μας, να ψάξεις να κρυφτείς σε μια ακτίνα από το δικό σου κόσμο
να αναπνεύσεις τον αέρα τον φτιαγμένο για σένα
καταραμένη πάντοτε να γυρίζεις κοντά μας.

και πού να βρεις την πόρτα να σε γυρίσει στον τόπο σου.
ανάμεσα στους κόσμους περιφέρεσαι τώρα εδώ και εφτά ζωές.
ανάμεσα

αχ πως θά θελα να γεννηθούμε κάποτε κι οι δυο μαζί στον ίδιο κόσμο.

πότε βούδας πότε Χάρι Ποτερ

θέλω να μου πεις κυρία μου, πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος που εκτός από το μυαλό του, ελέγχει και το υποσυνείδητό του.

παράδειγμα για λόγους κατανόησης.
ήταν μια σκέψη που πήγαινε να εμφανιστεί στο μυαλό μου, και δεν την άφηνα, πήγαινε να εμφανιστεί μέσα στο μυαλό μου και δεν την άφηνα. να σου πω πως γίνεται αυτό.
το νιώθεις σαν να θέλει να φτερνιστεί το μυαλό σου και δεν μπορεί γιατί του κόβεται απότομα. συμβαίνει. δηλαδή συμβαίνει από μονο του χωρίς να το προκαλέσεις... αλλά αν έχεις κάνει χρόνια εξάσκηση στο να κρύβεσαι από τον εαυτό σου και τις σκεψεις σου, τότε μπορείς να το κάνεις και συνειδητά.

και όταν συμβαίνει αυτό τότε πάντα το μυαλό σου φταρνίζεται στον ύπνο σου, όπου βασιλεύει το υποσεινήδητο και είσαι απολύτως αθώος για τις σκέψεις σου, γιατί απλώς δεν τις ελέγχεις.
αλλά αν μπορείς να ελέγξεις το υποσεινήδητό σου? και το κάνεις κάθε βράδυ για μια βδομάδα?

πώς το κάνεις αυτό? απλούστατα. μόλις εμφανιστεί στον ύπνο σου μια σκέψη την κόβεις μαχαίρι και βλέπεις ότι πιο άσχετο θα μπορούσες να δεις.
στη δική μου περίπτωση? το Χαρι Πότερ.
ο Χάρι Πότερ χορεύει σάμπα, ο Χάρι Πότερ μαθαίνει λατινικά σε κάτι πιγκουίνους, ο Χάρι πότερ παίζει μπαντμιντον...

βοηθά σε τίποτα αυτό τώρα? ναι πως... γιατί μόλις τελειώσει αυτή η περίοδος και αρχίζεις να βλέπεις στον ύπνο σου και στον ξύπνιο σου αυτά που ήταν να δεις εξ αρχής, ο χάρι πότερ κάθεται στη γωνιά του και ξεραίνεται στα γέλια...

κι άμα έχω τέτοιο καλό έλεγχο του μυαλού μου και μιλάω με το βούδα πού είναι η νιρβάνα μου???
Ο Ε Ο?

ύπνος μηδέν, φαί μηδέν, νιρβάνα υπό του μηδενός.
και να σου πω πόσο χαμηλά μπορώ να πέσω??
το μόνο τραγούδι που μπορώ να ακοώσω για να μην πάθω κατάθλιψη: αφρικανέ αφρικανέ έλα να κάνουμε κονέ...
και με εκνευρίζει ρε π@%στη...

ήταν τρεις βδομάδες πριν, που γκρίνιαζα στο καημένο το τεσσούλι, πως μου λείπουν οι μπελάδες, τα τρεξίματα τα μπλεξίματα...
και μου το πε η σκασμενη, μην το λες μην το λες γιατί πάλι μετά θα κλαις...

και κάθεσαι και αναρωτιέσαι περιμένοντας το Μορφέα, πού στο καλό είναι εκείνες οι μέρες που η ζωή σου ήταν εκνευριστικά βαρετή?

η μόνα λίζα μόνο από ευγένεια πια χαμογελάει

να την πω την αλήθεια, τρία χρόνια στη σχολή πάτησα λίγο σαν τη γάτα. και τώρα που πήγα θα μου πεις τι κατάλαβα???
αξίωμα θεμελειώδες 1. η τέχνη και η παιδεία είναι προσωπική υπόθεση. αν περιμένεις από το σχολείο σου τη σχολή σου τη θεία σου, θα μείνεις ένα αμόρφωτο μοσχάρι. αλλά άμα δε σε πειράζει τότε πάσο!
αξίωμα θεμελειώδες 2. ( είναι προς απόδειξη γιατί είναι της έμυς!) παιδεία είναι να στέκεσαι μπροστά στη μόνα λίζα και να μη λες μαλακίες...
γιατί αυτή δε γελούσε από πάντα.. ακούει τις μαλακίες που λένε μπροστά της και προσπαθεί από ευγένεια να κρατήσει το γέλιο της.

και καθόμαστε τώρα καμιά 20αριά γκόμενες, γιατί άντρας στη δική μου τη σχολή δεν πατάει, άμα τη δεις άντρας θα γίνεις μηχανικός, άμα τη δεις γκέυ θα γινεις στυλίστας, αρχιτέκτονας ποτε anyway...
και εκεί που καθόμαστε και κοιτάμε κάτι έργα του rothko, προσπαθεί ο έρμος ο καθηγητής να κάνει συζήτηση. τι συζήτησει θα κάνεις με την ξανθιά τώρα, φίλε είσαι άξιος της μοίρας σου...
πετάει η ξανθιά, "αυτό μου αρέσει πολύ" γιατί ρωτάει ο άνθρωπος, ενθουσιάστηκε κιόλας.
"γιατί είναι πορτοκαλί" λέει η ξανθιά.!
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ.!! ξέρω γω θα ταιριάζει με τον καναπέ της...
κι εγώ τώρα να κάθομαι ένα εξάμηνο κ να ακούω μλκς και να μη γελάω... αλλά δεν την αντέχω τη σουηδία, κάθε δεκάλεπτο να βγαίνω έξω να γελάσω να χτυπηθώ σε κάνα τοίχο....
και του χρόνου ρε φίλε που δε θα καπνίζουμε κιολας να βγάλουμε κ κανένα νόμο να απαγορευτούν οι μαλακίες περί τέχνης γιατί η μαρία δε θα την παλέψει!!??

γιατί άμα είσαι φαν της μαλακίας, θα τη λατρέψεις τη συμβουλή αυτή.
η καλύτερες μαλακίες που θα ακούσεις είναι περί τέχνης....
και οι καλύτερες όλως παραδόξως αν και αναμενόμενο έρχονται από καλλιτέχνες.

γιατί όταν η αρχιτεκτονική παρουσιάζει εργασίες είναι πάρτυ...
παρτη και σουρτη και φέρτη δηλαδή..

θεατράκι, υπόγειο , χωρίς κλιματισμό, 400 άτομα, να παρουσιάσουν τι?
κάτι καλλιτεχνικό...
το τι είδαν τα μάτια μας... ασιάτικα γεννητικά όργανα κάθε φύλου, πάντα με piercing, αφισοκολλημένα με γκρο πλαν πάντα, υπερμεγέθη και περήφανα, μολότοφ μαύρες, βαλμένες τακτικά σε στουπί, κάτι σιδερόβεργες τοποθετημένες υπό γωνίαν αγωνίαν δεμένες αλυσίδες, κάτι τύποι που παίζαν μουσική με τις ώρες γιατί είχαν ταλέντο, ακολουθούμενοι από άλλους τύπους με αντίστοιχο ταλέντο, μία που thinks she can dance, μία που ξέρασε τα mcdonalds που έφαγε, κάτι λασπωμένες και ο σουρεαλισμός δεν έχει τέλος.
πολύ ταλέντο... ναι ελλάδα, έχεις ταλέντο, μην το ξεχνάς...οι υπόλοιπες σχολές ψηφίζουν με msn στο arch auth. κι όλοι μαζί προχωράμε ο καθένας με το μακρύ του και το κοντό του, από το κακό στο χειρότερο...

και ερωτώ... να αποφασίσω να απέχω? γιατί το κλίμα δε με σηκώνει...
και μόνο που σκέφτεσαι ότι θα ξεμείνεις τρία χρόνια να ακούς ότι ο rothko ταιριάζει με την τσάντα της ξανθιάς.
βρε ούστ!!! και κάθεσαι και περιμένεις τώρα πότε θα ρθει η μέρα που θα κάθεσαι και θα γελάς, επειδή το βρίσκεις απολύτως αστείο και όχι για να κρύψεις τον εκνευρισμό σου...