20 ευχές για μια άνοιξη

είναι κανα δυο πραγματάκια που μπορεί να μη σου φτιάχνουν το κέφι αμα δεν το χεις. αλλά αμα το χεις στο απογειώνουν. τέτοια λιακάδα λοιπον και εμενα αυτά τα ωραία μου μυρίσανε σήμερα.
1. η φαγούρα στο στομάχι λίγο λίγο μεγαλώνει όταν ξεκινάει το τρένο
2. η μυρωδιά του αέρα έξω από την πόλη στις 5 το πρωί. όχι όταν γυρνάς στις 5. αλλά όταν φεύγεις στις 5. άλλη μυρωδιά.
3. το καινούριο βιβλίο της jane austen που σου μοιάζει όταν το παίρνεις με ένα υπέροχο καλομαγειρεμένο γεύμα, και θες να το χλαπακιάσεις.
4. μια φυσαρμόνικα που παίζει στο κατάστρωμα, νύχτα με σύννεφα, και τρελό αέρα.
5. ένας πιτσιρικάς που παίζει το house of rising sun στη μέση της πολης και ξαφνικά νιώθεις τη φασαρία της θεσσαλονίκης να απομακρύνεται και να σβήνει σε κάθε κουπλέ
6. το ξύπνημα χαράματα του πατέρα μου, παλιότερα για να ανεβεί στο βουνό και να σκάψει λάκκο να φτιάξει φωτιά περιμένοντας το αρνί να ανέβει σιγά σιγά μαζί με τους υπόλοιπους.
7. ο ύπνος που είναι ελαφρύς και σε ξυπνάει καθε ήχος κάθε φως αλλά δε σε πειράζει τελικά να βγάλεις τη νύχτα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, παρακολουθώντας το φως να βγαίνει σιγά σιγά και να μπαίνει από το παράθυρο που ούτε το παντζούρι δε θες να κλείσεις. ειδικά η διαπίστωση το πρωί, ότι δεν είσαι καθόλου μα καθόλου κουρασμένος..
8. ραντεβού, που κανείς δεν πηγαίνει στην ώρα του, αλλά φτάνουν και οι δύο με ταυτόχρονη καθυστέρηση, σε μια πόλη άδεια άδεια άδεια. κυρίως η προετοιμασμένη δικαιολογία που έχεις όταν φτάνεις ένα τέταρτο αργότερα και δεν είναι κανείς εκεί. θα ήθελες να πεις ότι και καλά ήρθες στην ώρα σου και να γκρινιάξεις για το στήσιμο αλλά δε σου βγαίνει στην τελική γιατί έχει ωραίο φεγγάρι και καθόλου κόσμο.
9. από τώρα μου μυρίζουν οι πασχαλιές που ακόμα δεν άνθισαν, μαζί με την εντερίλα που μυρίζει το σπίτι όταν η μάνα μου κάνει μαγειρίτσα
10. το σουσουρισμα στο αρχαίο θέατρο των φιλίππων κατακαλόκαιρο με τις πατούσες να καίνε και τον κώλο να πονάει στα μάρμαρα που ζεματαν από το μεσημεριανό ήλιο, αλλά από συνήθειο και μόνο ποτέ μα ποτέ δε θα αγοράσουμε φελιζόλ.
11. η υπέροχη αίσθηση να κοιμάσαι χωρίς βαριές πιτζάμες κι ας έχει κρύο το βράδυ και θες πάπλωμα
12. νέα που έρχονται από άλλες χωρες από ξενιτεμένους φίλους και τόσο πολύ χαίρεσαι να βλέπεις τα εισερχόμενα μέιλ, και είναι τόσο μεγάλη η ξενέρα να είναι απο το φέισμπουκ τελικά...
13. η ησυχία το μεσημέρι και ο καφές που αχνίζει και επιτέλους επιτέλους επιτέλους χόρτασα αρκετή λιακάδα για να κάτσω ένα μεσημέρι μέσα και να γράψω αυτό το βιβλίο που τοσο μα τόσο μου άρεσε!
14. η ελευθερία κινήσεων σε μια πόλη άδεια. αν ξεπεράσεις το σοκ, ότι όλοι οι φίλοι σου έχουν φύγει και είσαι μόνος σε μια πόλη, αρχίζεις και το απολαμβάνεις και θυμάσαι πόσα πράγματα είχες να κάνεις αν έβρισκες μια τέτοια ευκαιρία
15. το κλακ κλακ που κάνουν τα τακούνια στην παραλία. στην αρχή σου σπάει τα νεύρα, αλλά μαθαίνεις να απολαμβάνεις το ίδιο σου το τέμπο. κλακ κλακ.
16. ένα κωμμοτήριο που δεν έχει περιοδικά αλλά βιβλία, και σου δίνει την ευκαιρία η μαύρη ρίζα να ανακαλύψεις την "αναγκαιότητα της αγάπης" του νίκου δήμου.
17. περασμένες μέρες που είναι πια πίσω και βλέπεις τη ζωή να καλυτερεύει μέρα με τη μέρα. όταν αυτό σταματήσει να σε τρομάζει, τότε είσαι ανίκητος.
18. εντύπωση προκαλεί πόσο μπορεί να σε ξαφνιάσει μια έξοδος όταν αυτή απαιτεί τακούνια και κραγιόν. και μάλιστα κόκκινο
19. η ηρεμία που σε πιάνει όταν οι δουλειές όλες έχουν γίνει και απλώς κάθεσαι και υπολογίζεις τις επομενες
20. που έχεις μάθει να μην υποτιμάς καθόλου την ευγενική καλοσύνη των ξένων. των απόλυτα ξένων, των λίγο ξένων, που σου προσέφεραν καποτε απλόχερα, ένα χαμόγελο, μία βοήθεια, ένα χαρτομάντηλο, μια συμβουλή, ένα βλέμμα. ω! είναι γλυκό να βασίζεσαι στην ευγενική καλοσύνη των ξένων.
αυτά. και ευχές για μια δροσερή, φωτεινή, γλυκιά και μυρωδάτη άνοιξη

το τρενάκι του τρομου

ειναι για γερα στομάχια. για αυτούς που όταν μπουν μέσα θα γουστάρουν να φρικάρουν κάθε λεπτό. για αυτούς. τους καμμένους, τους ανάποδους, που πάνω στη σκούνα στο αιγαίο, δεν είναι κιτρινοι από την αναγούλα, αλλά κάθονται πάνω στην πλώρη και γουστάρουν ανεβοκατέβασμα. φρικιά του κόσμου ενωθείτε, συσπειρωθείτε γύρω μου καλύτερα.
το λουνα παρκ, ήταν πάντα μια ευχάριστη αίσθηση, το 4g σου ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη, τα xtreme sports πάντα ήταν μια ωραία ιδέα, που πάντα θα γούσταρα να δοκιμάσω.

όχι. δε μου λέει κάτι. εξτρεμισμός υπάρχει εδώ καλά εδραιωμένος, και δεν το κουνάει ο πούστης απο δω πέρα, εγώ για αλλού ξεκίνησα κι αυτός αλλού με πάει, κι αλλα πολλά εμπριμέ.
χα
κι εγώ ακόμα περπατάω ρε!

αμα δεν πατώνεις κολύμπα

αναποδιές, στραβές, μικρές, στριμένες, γυρισμένες, τσιριτσάντζουλες, κωλοτρυπίδια, λιώματα, σουρεαλιστικές μαλακίες, παρανοικές μέρες, ομαδικές, μονόχνωτες και αχόρταγες, με λιακάδες με υγρασίες, με σύννεφα, με χιόνια και χαλάζια. και η άνοιξη δε σημαίνει λιακάδα. σημαίνει ότι ο λίβας σηκώνεται, γυρνάει, σηκώνει πολυκατοικίες στον αέρα, στεγνώνει τα ρούχα με ένα φύσημα, στεγνώνει τα μάτια με δυο φυσήματα, ξαγρυπνάει όσους παν να κοιμηθούν, όσους δε θέλουν να κοιμηθούν, όσους κρύβονται από τον εαυτό τους, τους βάζει να τρων τα ρούχα τους, λίβας ζεστός, λίβας δυνατός γεμάτος κόκκινο χώμα. μέχρι και το χιόνι κάτω απο την πουδρίτσα του, το έβαψε κόκκινο. άνοιξη και αστην να σε πιάσει. κι αμα σου ρθει ανάποδα, και δεις το νερό να σηκώνεται, και άμα δεν πατώνεις σκάσε και κολύμπα. η χαρούλα δυο ευχές, κι ο μάνος περιμένει να δει πώς έρχονται τα σύννεφα.

μη βάλεις μαρτάκι. μη βάλεις μαρτάκι. άσε την άνοιξη να σε πιάσει. και να σε πιάσει από τα μαλλιά και να σε σηκώσει και να περιμένεις να πέσεις και να μην πέφτεις, σκάσε, κολύμπα και απόλαυσε τη βόλτα. ναι έστω και την εναέρια.