video pg

pt.1 the genesis
η δημιουργία του ανθρώπου είναι από μόνη της ένα θαύμα. αυτή η μυστηριακή θαυμάσια Δημιουργία, έχει τοποθετήσει πάνω στις πλάτες όλης της ανθρωπότητας μια αβυσσαλέα υποχρέωση. Η Μεγαλειώδης αυτή Δημιουργία μας καθιστά υπόχρεους να δημιουργούμε αντίστοιχα μεγαλεία? κι αν ναι κατά πόσο βαραίνει αυτή η υποχρέωση? αυτό είναι που σπρώχνει την Ανθρωπότητα μονίμως μπροστά? μια θεική επιταγή για εξέλιξη? και πόσο επηρεάζει αυτή η επιταγή την ολότητα και πόσο προσωπικά τον καθέναν από μας? μια υποχρέωση που είναι αβάσταχτη να την κουβαλάς και αδύνατο να την εκπληρώσεις.

pt.II the evolution




πώς ο άνθρωπος στάθηκε αντάξιος ή ανάξιος των περιστάσεων και της ολόχρονης μοίρας του? ο τελευταίος αιώνας είναι ένα απίστευτο παράδειγμα, γεμάτος ανθρώπους μεγάλους που με λόγια και έργα άλλαξαν τον κόσμο, προς το καλό ή το χειρότερο. από την πλάτη του κόσμου πέρασαν εποχές γεμάτες ανθρώπους και έμειναν σημάδια ανεξίτηλα. επιλογές που έγιναν και μέτρησαν. η ιστορία ενός γένους γεμάτη γεγονότα αλλά χωρίς συμπεράσματα.
for better of worse.







pt.III the choice

κατά πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να ελέγξει τη μοίρα του. διλλημα αρχαιοελληνικό, γεμάτο σοφίες που ακόμη κι αν βοηθάν μένουν κι αυτές σαν βάρος πάνω στο κεφάλι του ανθρώπου. μπορείς να προβλέψεις ποιοι δρόμοι θα σε βγάλουν σε αδιέξοδο? κάθε επιλογή σε περνάει από τεράστιες αποστάσεις και χωρίς να βλέπεις τον ορίζοντα πώς ξέρεις πού θα καταλήξεις? σε βοηθάει το παρελθόν και η ιστορία ή σε βαραίνει? θέλεις να στηθείς αντάξιος ήρωας μαζί με τους υπόλοιπους πριν από σένα σε έναν κήπο γεμάτο αγάλματα έρημο και χιονισμένο? η πολυπλοκότητα της ζωής προήλθε απο ελευθερίες που έχεις, κατακτημένες, για τις οποίες εσύ δεν πολέμησες ποτέ και γι αυτό δεν τις νιώθεις δικές σου, και πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις όλες τις επιλογές της ελευθερίας σου όταν δεν τις νιώθεις οικείες και μάλιστα χωρίς να βουλιάξεις στις απύθμενες επιλογές αυτές? πώς παίζεις σε ένα παιχνίδι που οι κανόνες καταργιούνται? τι μπορείς να φωνάξεις πάνω από τις στέγες του κόσμου? είναι λέξη η είναι ο πιο άγριος βρυχυθμός που κρύβεις μέσα σου? η μοναξιά, η πίεση, η καλοπέραση, η ματαιότητα, η ανάγκη, αληθινή ή και ψέυτικη, η εκπλήρωσή της, το κενό που αφήνει, λέξεις μέσα στο μυαλό σου που δυσκολεύεται να συλλάβει αυτές τις έννοιες. ορμάς στον κόσμο μπροστά με το κούτελο, θα σπάσει ή δε θα σπάσει και την καρδιά ανοιχτή. αλλά με την καρδιά ανοιχτή πόσο μπορείς να αντέξεις πριν το σκοτάδι του κόσμου γεμίσει τα μέσα σου?

τα πιο μεγάλα λόγια του κόσμου

πόσο παλιά μπορεί να είναι μία φωτογραφία? και τι σεβασμό πρέπει πραγματικά να της δείχνεις? ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πραγματικά τι ιστορίες μπορεί να κρύβει πίσω της..
τις κοιτάς σαν ξένος γιατί δεν είναι δικές σου.
και πάντα μα πάντα οι ιστορίες ακούγονται πολύ πιο ωραίες σε αυτούς που τις ακούν για πρώτη φορά. σε αυτούς που δεν τις έζησαν.
φωτογραφίες ξένες αλλά τόσο οικείες. μιας άλλης εποχης, εποχής που ποτέ δεν έζησα, που λίγα άκουσα για αυτήν αλλά πέρασα απογεύματα πολλά να την ονειρεύομαι.
και ο τόπος κλείνει σιγά σιγά. ο χρόνος στενεύει και μαζεύονται όλες οι φωτογραφίες στο τώρα. οι άνθρωποι της φωτογραφίες κουβαλάνε πάνω τους αυτές τις στιγμές.
και είσαι τόσο ηλίθιος να λατρεύεις τις φωτογραφίες και όχι τους ανθρώπους?
τι είναι μια στιγμή μπροστά σε μια ζωή όλη?
μα είμαι εδώ και τις κοιτώ, αναμνήσεις του τότε διαστρεβλωμένες, φερμένες αυτούσιες στο τώρα.
μα ναι.
ότι και να πεις το ξέρεις καλά
πως τη μεγαλύτερη σημασία του κόσμου την έχουν τα λόγια τα γραμμένα πίσω από τις φωτογραφίες, μπροστά στα βιβλία
με συνθηματικά και ονόματα ξένα με αναμνήσεις που δεν είναι δικές σου και παραμένουν ακόμη μηνύματα μυστήρια. ποτέ δε θα τις καταλάβεις τελείως αλλά θα τις αγαπάς πιο πολύ από δικές σου.
γιατί ζωές ολόκληρες είναι αποτυπωμένες στις φωτογραφίες μπρος και πίσω σε παλιές αφίσες και πίνακες αφιερώσεις μπροστά στα βιβλία.