ο βασιλιάς

έλα λευκό μου σύννεφο και γίνε προσκεφάλι
για το παιδί το χνουδαλό που ο ύπνος το χει πάρει.


ένας άνθρωπος που θέλει να ζήσει μακριά από κάγκελα, μακριά από μίση, να ζήσει ήσυχα, να ζήσει όμορφα, απλά. δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από τον εαυτό του για να ζήσει. διορθώνει ένα έρημο σπίτι, διορθώνει ένα παλιό ποδήλατο, ένα σπασμένο γεφύρι. διορθώνει τη ζωή του, τα λάθη του. διορθώνει ότι σπασμένο βρει χωρίς να του ζητηθεί.

δεν αποζητά τη συμπάθεια κανενός, δεν έχει ανάγκη τα δικά τους χαμόγελα, δε νιώθει την ανάγκη να συστηθεί σε κανέναν. το ξέρει όμως κι αυτός ότι ζει σε μια κοινωνία έτοιμη να σμίξει καχύποπτα φρύδια , έτοιμη να φοβηθεί, έτοιμη να μισήσει, έτοιμη να τσακίσει κόκκαλα.

βλέπει την εχθρότητα μπροστά του από την πρώτη κιόλας στιγμή. αλλά και πάλι δε θα χρησιμοποιήσει καμιά διπλωματία, δε θα πάρει κανένα με το μέρος του, δε θα ζητήσει την ψεύτικη συμπάθεια κανενός.

όσο αυτός δε ζητά τίποτα τόσο οι άλλοι ζητούν εξηγήσεις. όσο αυτός δε σκύβει, τόσο τον πιέζουν προς το χώμα κάτω.

ένας ανθρωπος, ένας αναπτήρας μπικ, ένα άγριο ζώο, ένας χριστός, ένας άνθρωπος που δεν περιορίζεται από όσα κάγκελα γύρω του, γιατι μέσα στην ψυχή τη δική του δεν υπάρχουν κάγκελα.
όχι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι επαναστάτης. δεν επαναστατεί, δε θέλει να αλλάξει τον κόσμο. θέλει να ζήσει μέσα σε αυτόν με το δικό του τρόπο. με τους δικούς του νόμους.
δεν είναι επαναστάτης. γιατί το όνομα Του επαναστάτη το έχει πάρει ένας έμπορος ναρκωτικών.

ο τελευταίος λύκος πέθανε, κι όταν τον σκότωσαν, γύριζαν το πτώμα του, επιδεικνύοντας τη νίκη τους και γιορτάζοντας το θρίαμβο τους, ήσυχοι, ξέγνοιαστοι, ασφαλείς στα σπίτια τους, με κατοχυρωμένα τα μικροεγκλήματά τους, τις μικροκομπίνες τους, τα μικροκέρδη τους, τη μικροπρέπειά τους.

όλα τα πιόνια στο σκάκι θέλουν να στριμώξουν το βασιλιά. να τον στριμώξουν τόσο πολύ ώστε να μην μπορεί να κινηθεί όταν έρθει η σειρά του. αλλά είναι ξύλινα πιόνια όλα τους. αυτός ο βασιλιάς, είναι ενας αναπτήρας και αυτή είναι η αμαρτία του, και αυτή είναι η κατάρα του.

ο χριστός πέθανε ξανά, σταυρωμένος από γραμματείς και φαρισαίους, προδωμένος τρεις φορές, σταυρωμένος με τη δική του συνέναιση, καταραμένος από τη διαφορετικότητά του, αγιασμένος από τις προθέσεις του. και αδικημένος περισσότερο γιατί είχε κερδίσει χωρίς να το θέλει τη συμπάθεια ανθρώπων λίγων, μόνο που αυτή δεν ήταν τόσο δυνατή για να τους κάνει να πολεμήσουν για αυτόν.

σκοτώσατε τον τελευταίο λύκο, σταυρώσατε το χριστό ξανά, γκρεμίσατε τη ζωή ενός ανθρώπου που ξεκίνησε να τη στήνει ξανά σιγανά και ταπεινά. και ο τελευταίος αναπτήρας αποφάσισε πριν φύγει να αφήσει στη θέση του έναν άλλο ξύλινο βασιλιά. έναν βασιλιά με τον οποίο θα μπορούσατε να παίξετε την παρτίδα σας χωρίς μικροενοχλήσεις.


γιατί? ναι ρωτώ γιατί. και δεν πρόκειται να πάρω απάντηση από κανέναν. ούτε εσείς ξέρετε τι φοβούνται οι κότες στο κοτέτσι σας και γιατί μισούν. (γελοίο δεν ακούγεται ε? μια κότα που μισεί? ή πολλές κότες που μισούν?χιχιχι)

μια ταινία κολοσσός. μια ταινία πελώρια. μια ταινία που θάφτηκε. μια ταινία που μίλησε. και αυτή είναι μια ελληνική ταινία που δεν είναι κωμωδία δε δείχνει σεξ δεν παίζουν φίρμες και δεν έχει μέσα διαφημίσεις της βονταφον. ναι ρε που είστε και σοφοί και δε βλέπετε ελληνικές γιατί είναι μάπες. βγαίνουν και τέτοιες. και να τη δείτε πάλι θα τη θάψετε. γιατί? τα λέει ο γραμματικός καλύτερα.

η σκηνή και η βαλίτσα

για να δούμε τι έχουμε... έχουμε ενα ποσείδι γεμάτο με κόσμο. μέχρι τα μπούνια γεμάτο. εχουμε ένα τσαντίρι με σκηνές και γύρω γύρω πετσέτες που πέφτουν από πάνω τις μπύρες το πιο αρχαίο αμυντικό σύστημα, έχουμε τσάνταλη πολύ τσάνταλη έχουμε ήσυχα βράδια με κιθάρα με καρπούζι με ταμπάσκο και με τσάνταλη... έχουμε βραδινά μπάνια στο φάρο, έχουμε καινούρια πρόσωπα καινούριους παίχτες, έχουμε ένα φαξ μια ανυπαρκτη τράπεζα, μπολικα οτοστόπ, πολλή ζέστη, πολλούς καφέδες, έχουμε ένα ψυγείο χωρίς πάγο και με πολλή μούχλα προς το τέλος, έχουμε κιθαρίτσες έχουμε τζουράδες, αλά σαίντ τζουρά, πολλά καινούρια τραγούδια, μπαλάκια βόνταφον που πεφτουν παντού, καφέδες στόχοι μπάλας, καφέδες που πέφτουν, που γκρεμίζουν, που λερώνουν και σπάνε νεύρα. έχουμε μανσέτες με τη μελωδία της ευτυχίας, έναν εκατόνταρχο, κάποια μεγάλα δόντια, έχουμε μπατσους γουρούνια δολοφόνους, ζαρτινιέρες με ρίμα ή χωρίς, έχουμε καρτα μασσούτη, έχουμε τ' ανάθεμα τον αίτιο, έχουμε ίντριγκες και σπάσιμο νεύρων έχουμε άσχετους, ανθρώπους που μας βρίζουν και μας κοιτάν σαν να είμαστε από άλλο πλανήτη. έχουμε μακαρόνι με κέτσαπ στην τιμή των 3.5€ έχουμε ένα στερεοφωνικό που δε συμπαθεί τη μάρθα, έχουμε καταψυξη... μπόλικη κατάψυξη. έχουμε καρπουζοχυμό με πολύ ταμπάσκο, έχουμε κουμπα λιμπρε απο το οποίο πάντα κάτι λείπει, εχουμε ουζερί ο μερακλής στο βάθος κήπος, έχουμε δωμάτιο στο αμστερνταμ και όλοι ντιρλιντίν όλοι μαζί, έχουμε επαγγελματικό κούρδισμα, νέες αφίξεις, αστραπές και βροντές και μια υποψία βροχής, αλλά πολύ πανικό, έχουμε δαπάκια βουτηγμένα στην καγκουριά. και προς το τέλος έχουμε έναν οδηγό λεωφορίου με νεύρα πολλά νεύρα, 4 πανικόβλητους πίσω από το λεωφορείο που φεύγει με τα πράγματά τους, και δύο υστερικές μέσα στο λεωφορείο. αυτά λοιπόν για το ποσείδι, κι αυτά είναι μόνο η αρχή...
απο λεωφορείο σε νέα μουδανιά κι από κει σε νικήτη. με ζέστη, με καύσωνα με αφόρητη ασφαλτο, και μια απροσανατόλιστη που δε θυμάται που είναι το σπίτι της. έχουμε ντουζιέρες που δεν έχουν νερό έναν καημένο που ξέμεινε με τις σαπουνάδες, μπανιο στα μπεκ, σουβλάκια στη σχάρα με μίκη, έχουμε ζογκλερικά και το τσίρκο της βιτάλη, έχουμε σφίγγες πολλές σφίγγες, έχουμε ξαπλώστρες, τις μπύρες του σωφρώνη, ένα κοινό ταμείο, εχουμε μια ξεσκισμένη ομπρέλα τρία ποδήλατα και 3 χαλασμένες ρόδες, έχουμε τεράστιες παραγγελίες με σουβλάκι, έχουμε γλιστρίδες με μέλι, έχουμε τζιν εδώ πανω στο τραπέζι, έχουμε και ένα γείτονα χοντρό που του αρέσει το μπάσκετ. έχουμε ένα σπίτι που βογκάει, έχουμε μαλλιά και πάλι άλουστα, έχουμε μπάνιο με στρώμα θαλάσσης, έχουμε και μπύρες σωφρώνη μαζί με τα λουκάνικα, έχουμε ενα οδοιπορικο στο μασούτη, μία σκισμένη σαγιονάρα, ένα καρότσι μέχρι πάνω, στο δρόμο στην ανηφορα, ένα ποδήλατο πάνω στο καρότσι εκτός των άλλων, έχουμε και μία πτώση με ποδήλατο, έχουμε αλκίνοο και χορό σε καρέκλες.. έχουμε και μια καλή φωφώ να μας πηγαινοφέρνει... κάπου εδώ τελειώνει κ η νικήτη. αλλά εχει ακόμα.
απο μουδανιά θεσσαλονίκη κι από κει καθένας σπίτι του για μπανάκι. 3 φορές στην μπανιέρα σε 12 ώρες... αυτό είναι. μόνο ένα καημένο βιβούλι είπε να έρθει να δούμε υπέροχα πλάσματα... πρωί πρωί οι αφίξεις. όλοι από δω. το σπίτι και πάλι σκατα. έρχονται από παντού, από τον οτέ, από την κρήτη, από την αθήνα. και ετοιμάζονται. με σκηνές και πάλι, με σλίπινγκ μπαγκ και πάλι. με ετοιμότητα και έλλειψη ταξί. έχουμε κτελ με νέες ξανά συναντήσεις αλλά χωρίς λεωφορεία. εχουμε ζητιανιά και ελεημοσύνη στα κτελ με δύο κιθάρες και μία μαράκα. έχουμε ταξίδι για πτολεμαίδα κι από κει για βλάστη με μεγάλη τύχη... εχουμε κι άλλο κόσμο. έχουμε ένα φορτηγάκι που μας πούλησε, μια ανηφόρα τεράστια και 5 αμάξια για να μας μαζεύουν, έχουμε σκηνές για στήσιμο στο σκοτάδι με πολλά νεύρα, έχουμε κατέβασμα από το μονοπάτι και φωνές πολλές φωνές, δοξαστικό περπάτημα στο λιβάδι και danger!! έχουμε χαίνιδες στα καλύτερά τους,εχουμε ένα κλεμμένο τσαντάκι μια κλεμμένη φωτογραφική χωρια όλα τα άλλα. έχουμε παντιγέρα, εχουμε γράπα, έχουμε ξενύχτι στο κάμπιγκ με παιδιά καλά παιδιά και πολλά τσιγάρα και πολλά τραγούδια άγνωστα και πάλι. έχουμε κρύο και ξύπνημα το πρωί για καφέ κι αυτό με το ζόρι. έχουμε φαί και ποτό και σκαρφάλωμα στα δέντρα έχουμε τα τούμπανα του βασιλάτου πριν την γκάιντα όλα αυτά. έχουμε καφέ και λουκουμάδες άθλιους και απαισιους ένα παπαγάλο που εξαφανίστηκε, έχουμε και μία ροδή με τσαμπουκά πολύ, έχουμε φωτεινή βελεσιώτου στα καλύτερά της, έχουμε και παιδιά με κιθάρες έχουμε μεταλ συγκρότημα από τη βουλγαρία έχουμε χτύπηματα στο πλήθος και πανικό πολύ... έχουμε ξενέρωμα και ύπνο, έχουμε όμως σιδηρόπουλο σαξόφωνα μέχρι τις 6. έχουμε αφίξεις από manu chao έχουμε ελλειψη σκηνών αλλα δύο αιώρες... έχουμε καφέ και λιώσιμο πολύ πολύ πολύ έχουμε ξυλοπόδαρα, εχουμε όμως ethno jazz apo moldova έχουμε marco malcovic και για το τέλος έχουμε έναν καταπληκτικό χαρούλι μέχρι τις 4. έχουμε ανέβασμα στο κάμπιγκ με καλούς ανθρώπους με αυτοκίνητα, έχουμε μια σαπφώ που μας έστησε κ έναν νώντα που εμεινε να κοιτάει το χαρτάκι. έχουμε ποτηράκια που σπρώχνουμε στη μοναδική τιμη... έχουμε άλλο ένα αφόρητο ξύπνημα, και ένα υποτιπώδες μπάνιο, έχουμε τρεις κιτς ρουμάνες που τραγουδάνε ποπ, έχουμε ένα τραπεζάκι με παπαστράτο και τσάνταλη, έχουμε 3 κεφάλια φτιαγμένα, έχουμε κιθάρα μεχρι το ξημέρωμα και ακόμα παραπάνω, έχουμε ζωώδη ένστικτα και σκηνές για φτιάξιμο, έχουμε πράγματα για μάζεμα και μια καρότσα ντάτσουν να μας κατεβάσει στο χωριο...
εχουμε πλάκα πολλή και το καλοκαίρι ακόμα μπροστά είναι....
φιλιά σε όλους και ακούω ιδέες για τα επόμενα
κι ακόμη χειρότερα...