δευτερεύουσα

τώρα που ξαναρχίσαμε τα πηγαινε έλα σε άλλους κόσμους και το μυαλό ξαναγύρισε λίγο λίγο στις δικές τους συνήθειες, ίσα ίσα για να μη χάσει τη μπάλα δηλαδή, τώρα που τα πλάνα για ταξιδάκια δεν έχουν άλλο αεροπλάνα αλλά καραβάκια, αυτά που κάνουν τουτ τουτ και αφήνουν πίσω απόνερα, τώρα που καταργήσαμε και τα email και τόσο ωραία είναι να σε περιμένει γράμμα στην πόρτα σου, τώρα που λέμε καλημέρα με τους ανθρώπους που δουλεύουν δίπλα, τώρα που η βροχούλα πέφτει ορμητικά κάθε απόγευμα σαν να χει ραντεβού και η χοντρή σταγόνα από την τέντα πέφτει πάνω στο ταψί σε 5/8 και κάθε δύο μέτρα πάει στα 7/8 και ξαναγυρνάει, τώρα που οι σαγιονάρες βολεύουν επιτέλους και το μαγιώ μπαίνει κανονικότατα, τώρα που ο καναπές είναι στο μπαλκονάκι και οι μπυρίτσες στο ψυγείο, τώρα που τα πράγματα είναι σε τάξη, σε μια επισφαλή και πάλι ισορροπία...
τώρα? χε. αυτή η πρόταση θα μείνει δευτερεύουσα στον αιώνα τον άπαντα.
δεν έχω ιδέα τι γίνεται τώρα....

σε άλλους κόσμους

όπως και να χει για να διαλέξεις κόσμο, πάντα θα σου λείπουν οι υπόλοιποι. και εμένα μου λείψαν τα ταξίδια σε άλλο κόσμο. μου το θύμισε η Αλίκη που πήγε πρόσφατα στη Χωρα των Θαυμάτων.
έξι απίθανα πράγματα πριν το πρωινό
auto da fe
de la porta και η οροφή του παλάτσο Μπαρμπερίνι
Β18 Ομονοια-Πειραια
πύλες μαύρες και σκοτεινές
η Δανάη ακόμα περιμένει να φύγει από το ζοφερό δάσος
ο Σωτήρης ακόμα ψάχνει τον πατέρα του
ο Αργύρης ακόμα ψάχνει τα μεταλλεία
η κυρία με την κόκκινη ομπρέλα ακόμα ψάχνει να φτάσει στον πύργο της
ταξίδια σε άλλους κόσμους που τόσο καιρό είχα να κάνω.
ταξίδια που μείναν στη μέση
ιστορίες που ακόμα περιμένουν το τέλος τους.
ω! πόσο καιρό έχω να κάνω ταξίδια σε άλλους κόσμους?

τινάξου

μωρέ μια χαρά είναι αυτές οι μερες και το διάβασμα μια χαρά αντέχεται, απλώς λίγο λίγο θέλω να περάσουν οι βδομάδες να τελειώνουμε με όλη αυτή τη μπούρδα της εξεταστικής, και να ξυπνάμε το πρωί χωρίς πανικό, να μην πεταγόμαστε με τα ξυπνητήρια, να μη μας ενοχλούν τόσο πολύ τα μπετά από δίπλα, να μην ανησυχούμε τόσο για το αύριο, να μην είναι τόσο ξινό το πεπόνι, να μην είναι τόσο τσουχτερά τα κουνούπια, να μην είναι ανυπόφορα τα μεσημέρια με τη ζέστη στη μέση της πόλης, να μην είναι τα ξενύχτια για το διάβασμα. λίγη ηρεμία αν επιτρέπεται! να ξεχάσω να βάλω ξυπνητήρι και να μην ξυπνάω πανικόβλητη προσπαθώντας να ξεκουνήσω εναν εγκέφαλο κοιμισμένο να θυμηθεί τι ξέχασε. λίγο άγχος λιγότερο.
μέχρι τότε εύχομαι να βρέχει και μπουμπουνάει τα σούρουπα.