η ιστορία, το τηλέφωνο, ο φόβος, η ανεπάρκεια και το αλλά.

είχα ξεχάσει πώς είναι να μπαίνεις σε μια ιστορία, μια ιστορία που σε ρουφάει μέσα της.
ένα παραμύθι που σε κρατάει, που σε δένει με τους ήρωες, που σε κάνει να θες να μάθεις τι γίνεται παρακάτω.
πάντα σνόμπαρα τα παιδιάστικα βιβλιαράκια που σου κρατάν την αγωνία με πιασάρικα κολπάκια.
αλλά το παραμύθι είναι το πάθος και μια καλή ιστορία είναι αυτή που μπήκε στη συλλογή μου. τη μεγαλύτερη που έχω κάνει ποτέ.
ένα αρχείο στο κεφάλι μου. που δεν ξεχνέι καμιά.

ένα τηλεφώνημα ξαφνικό, ίσως ένα τηλεφώνημα που περίμενες. το περιεχόμενο βεβαια είναι αυτό που δεν περίμενες.
όπως επίσης και τα αποτελέσματά του. απλό περιεχόμενο: άγχος για το μέλλον. αλλά τόσο καλά δομημένο που με πήρε από την ιστορία που ήμουν.
με πήγε στη δική της ιστορία. στα δικά της βάθη. αγωνία για το αν θα τα καταφέρω. ή για το αν θα τα καταφέρω όσο καλά θέλω.
ή για το αν είμαι αρκετά καλή για να τα καταφέρω όσο καλά θέλω. κάπως έτσι. λίγο πιο απλά και λίγο πιο περίπλοκα.
αγωνία. για το παραμικρό. για την αξιοσύνη. για το αν καλύπτει ο εαυτός τις προσδοκίες.
για το αν το είναι ανταποκρίνεται στο θέλω.
μια ιστορία που μου γέννησε ένα φόβο ικανό να με καθηλώσει ακίνητη στην καρέκλα με την πλάτη κολλημένη πίσω, τα χέρια
να κρατάν τα χερούλια δυνατά, να ασπρίζουν από την πίεση και τη στάχτη να πέφτει στο πάτωμα.ικανό για τέτοια καθήλωση.
τα συμπτώματα είναι γνωστά σε μένα.
είναι ο φόβος.

αυτός ο πούστης. που ήρθε με την πιο περίεργη μορφή. δάσκαλε διάλεξες περίεργους αγγέλους να μου στείλεις.
φαντάσματά αγαθά στείλε μου εκάτη. γιατί τα μάτια μου έχουν μάθει στο φως της μέρας και δεν ξέρω αν θα τα γνωρίσω.
κι έτσι μου τόνισε με λίγα λόγια πόσο λίγη νιώθω για αυτά που θέλω. αλλά. υπάρχει ένα αλλά. δεν ξέρω ποιο είναι
και ποιος άγγελος το έφερε αλλά είναι εκεί. είναι το αλλά της ελπίδας. το αλλά της πίστης. το αλλά του εαυτόύ μου.
το αλλά των υποσχεσεών μου. ο άγγελος που το έφερε ήταν αχνός, μικρός και διακριτικός. και τα ανθρώπινα μάτια μου ίσα που
τον κατάλαβαν. ίσως δεν τον είδαν κάν. αλλά το κουτί που έφερε είχε μέσα αυτό το αλλα. αυτό που πρόλαβε να κλείσει η πανδώρα μεσα.
το αλλά της ελπίδας. τόσο δυνατό και φωναχτό, τόσο μικρό γρήγορο και βίαιο που είναι αρκετό για να ισοφαρήσει όλα τα άλλα.
τα χέρια μου λύνονται σιγά σιγά από τα μπράτσα της καρέκλας. για το αλλά.

ο φόβος της ανεπάρκειας είναι ακόμα εδώ. και οι άγγελοί του είναι περίεργοι. αλλά είναι σαφείς.
και το αλλά μου δεν το κρατάω πια. όχι τόσο σφιχτά όσο το είχα. δεν είναι φυλαχτό για να προσεύχομαι. δεν είναι λαβή για να πιάνομαι
δεν είναι αλφαβητάρι.δεν είναι αναλόγιο. είναι σαν κουκούλι. με περιβάλλει. ξέρω ότι είναι εκεί και με προσέχει
δεν το κοιτάω καν, δε φοβάμαι μη μου φύγει. είναι ένα με μένα και δε θα με αφήσει το ξέρω.
μόνο να μεγαλώσει μπορεί και να δυναμώσει. μόνο αλλάξει χρώμα μπορεί. και έτσι πορεύομαι μαζί του στον κόσμο των ανθρώπων.