ο βασιλιάς

έλα λευκό μου σύννεφο και γίνε προσκεφάλι
για το παιδί το χνουδαλό που ο ύπνος το χει πάρει.


ένας άνθρωπος που θέλει να ζήσει μακριά από κάγκελα, μακριά από μίση, να ζήσει ήσυχα, να ζήσει όμορφα, απλά. δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από τον εαυτό του για να ζήσει. διορθώνει ένα έρημο σπίτι, διορθώνει ένα παλιό ποδήλατο, ένα σπασμένο γεφύρι. διορθώνει τη ζωή του, τα λάθη του. διορθώνει ότι σπασμένο βρει χωρίς να του ζητηθεί.

δεν αποζητά τη συμπάθεια κανενός, δεν έχει ανάγκη τα δικά τους χαμόγελα, δε νιώθει την ανάγκη να συστηθεί σε κανέναν. το ξέρει όμως κι αυτός ότι ζει σε μια κοινωνία έτοιμη να σμίξει καχύποπτα φρύδια , έτοιμη να φοβηθεί, έτοιμη να μισήσει, έτοιμη να τσακίσει κόκκαλα.

βλέπει την εχθρότητα μπροστά του από την πρώτη κιόλας στιγμή. αλλά και πάλι δε θα χρησιμοποιήσει καμιά διπλωματία, δε θα πάρει κανένα με το μέρος του, δε θα ζητήσει την ψεύτικη συμπάθεια κανενός.

όσο αυτός δε ζητά τίποτα τόσο οι άλλοι ζητούν εξηγήσεις. όσο αυτός δε σκύβει, τόσο τον πιέζουν προς το χώμα κάτω.

ένας ανθρωπος, ένας αναπτήρας μπικ, ένα άγριο ζώο, ένας χριστός, ένας άνθρωπος που δεν περιορίζεται από όσα κάγκελα γύρω του, γιατι μέσα στην ψυχή τη δική του δεν υπάρχουν κάγκελα.
όχι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι επαναστάτης. δεν επαναστατεί, δε θέλει να αλλάξει τον κόσμο. θέλει να ζήσει μέσα σε αυτόν με το δικό του τρόπο. με τους δικούς του νόμους.
δεν είναι επαναστάτης. γιατί το όνομα Του επαναστάτη το έχει πάρει ένας έμπορος ναρκωτικών.

ο τελευταίος λύκος πέθανε, κι όταν τον σκότωσαν, γύριζαν το πτώμα του, επιδεικνύοντας τη νίκη τους και γιορτάζοντας το θρίαμβο τους, ήσυχοι, ξέγνοιαστοι, ασφαλείς στα σπίτια τους, με κατοχυρωμένα τα μικροεγκλήματά τους, τις μικροκομπίνες τους, τα μικροκέρδη τους, τη μικροπρέπειά τους.

όλα τα πιόνια στο σκάκι θέλουν να στριμώξουν το βασιλιά. να τον στριμώξουν τόσο πολύ ώστε να μην μπορεί να κινηθεί όταν έρθει η σειρά του. αλλά είναι ξύλινα πιόνια όλα τους. αυτός ο βασιλιάς, είναι ενας αναπτήρας και αυτή είναι η αμαρτία του, και αυτή είναι η κατάρα του.

ο χριστός πέθανε ξανά, σταυρωμένος από γραμματείς και φαρισαίους, προδωμένος τρεις φορές, σταυρωμένος με τη δική του συνέναιση, καταραμένος από τη διαφορετικότητά του, αγιασμένος από τις προθέσεις του. και αδικημένος περισσότερο γιατί είχε κερδίσει χωρίς να το θέλει τη συμπάθεια ανθρώπων λίγων, μόνο που αυτή δεν ήταν τόσο δυνατή για να τους κάνει να πολεμήσουν για αυτόν.

σκοτώσατε τον τελευταίο λύκο, σταυρώσατε το χριστό ξανά, γκρεμίσατε τη ζωή ενός ανθρώπου που ξεκίνησε να τη στήνει ξανά σιγανά και ταπεινά. και ο τελευταίος αναπτήρας αποφάσισε πριν φύγει να αφήσει στη θέση του έναν άλλο ξύλινο βασιλιά. έναν βασιλιά με τον οποίο θα μπορούσατε να παίξετε την παρτίδα σας χωρίς μικροενοχλήσεις.


γιατί? ναι ρωτώ γιατί. και δεν πρόκειται να πάρω απάντηση από κανέναν. ούτε εσείς ξέρετε τι φοβούνται οι κότες στο κοτέτσι σας και γιατί μισούν. (γελοίο δεν ακούγεται ε? μια κότα που μισεί? ή πολλές κότες που μισούν?χιχιχι)

μια ταινία κολοσσός. μια ταινία πελώρια. μια ταινία που θάφτηκε. μια ταινία που μίλησε. και αυτή είναι μια ελληνική ταινία που δεν είναι κωμωδία δε δείχνει σεξ δεν παίζουν φίρμες και δεν έχει μέσα διαφημίσεις της βονταφον. ναι ρε που είστε και σοφοί και δε βλέπετε ελληνικές γιατί είναι μάπες. βγαίνουν και τέτοιες. και να τη δείτε πάλι θα τη θάψετε. γιατί? τα λέει ο γραμματικός καλύτερα.