βαμμένα κοκκινα μαλλιά.......

ρομαντικός? ψψψςςς ηλίθιος! τι βλάκας που είμαι να πιστεύω ότι οι ανθρωποι εννοούν αυτά που λεν και τα πιστεύουν. αθώα? χε! "κρατήστε την παιδική σας αθωότητα... μην τη σπαταλάτε.." γιατί? σε τι θα μου χρησιμεύσει? ούτε γκόμενο θα βρω έτσι, ούτε λεφτά θα βγάλω. τι θα καταφέρω έτσι? τίποτα.

τι βλάκας που είσαι να πιστεύεις ότι οι άνθρωποι μπορούν και αγαπάνε, τι ηλίθια να πιστεύεις ότι ξέρεις, τα καλύτερα έρχονται, τι βλάκας, τι ρομαντική, τι ηλίθια...

ΞΥΠΝΑ!!! 2008! ο ρομαντισμός πάει χρόνια τώρα που πέθανε. πάει χρόνια τώρα που είναι "κλισε" να κοιτάς το ηλιοβασίλεμα. πάει χρόνια τώρα που αυτό που έχει σημασία είναι το σεξ. πάει χρόνια τώρα που κάποιος πρέπει να βγάλει λεφτά και να κερδίσει σεβασμό. πάει χρόνια τώρα που οι άνθρωποι φοβούνται να ερωτευτούν. πάει χρόνια τώρα που η εποχή της αθωότητας πέθανε, που δεν κοιμούνται γυμνοί στις ακρογιαλιές οι 20αρηδες αλλά κλείνουν ξενοδοχεία και εισητήρια. πάνε χρόνια τώρα που τα ταξίδια δε γίνονται στην τύχη αλλά με ηλεκτρονικά κλεισμένα εισητήρια. πάνε χρόνια τώρα που δεν κάνει να ξενυχτάς στα πάρκα γιατί θα σε κλέψουν. πάνε χρόνια που η λεξη κάθαρση σημαίνει "happy ending" που η λέξη έρωτας σημαίνει "πάνε για προφυλακτικά στο περίπτερο", που η λέξη προοδευτικός σημαίνει "υποκριτής" που το ποτό είναι βότκα και ουίσκι και σπάνια ρετσίνα. που για να χορέψει κανείς τραγούδι πρέπει να είναι σε μπιτ. και ακόμη ζητάς ελληνικό καφέ και σου φέρνουν φραπέ. που είναι κλισέ να είσαι επαναστάτης, κλισέ να είσαι μουσικός, κλισέ να είσαι καλλιτέχνης, κλισέ να είσαι ερωτευμένος, κλισέ να πηγαίνεις φεγγαράδα. γιατί η φεγγαράδα είναι ποτό.(άλλο και αυτό πάλι!!!) που "ηθική" σημαίνει, δεν κλεβω πράγματα, δε χτυπάω τους μπάτσους, δεν παίρνω ναρκωτικά.

παιδιά του καιρού μας. παιδιά γεμάτα ελπίδα και όνειρα και ενέργεια και ζωή μέσα τους! που σφύζουν από ορμόνες και χαρά και αισιοδοξία για τον κόσμο. που αγαπάνε γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

ναι έχουν ελπίδες. να δουλέψουν στο γραφείο του μπαμπά τους. και έχουν ζωή. ανάμεσα στο ακριβό ποτό και στο κουτσομπολιό κάπου κρυμμένη.

που έχουν ορμόνες. ότι χρειάζεται για αναδείξουν το σώμα τους.

που αγαπάνε. τον εαυτό τους... και ότι τους είπαν ότι πρέπει να ονειρεύονται.

δεν μπορώ να το εξηγήσω... έχω ζήσει και σε άλλη εποχή και η δική μου, μου φαίνεται τόσο ανεξήγητη και περίπλοκη??? έχω περάσει και άλλα και αυτά που βλέπω μου φαίνονται άγνωστα?

εντάξει λοιπόν... παιδί του καιρού μου κι εγώ. παιδί του 2008. "βαμμένα κόκκινα μαλλιά" σημαίνει ότι η ηθική μου θα γίνει ίδια με τη δική σας. ότι θα μιλάμε την ίδια γλώσσα. ότι από τη στιγμή που τα βάψω και μετά κανείς σας δεν μπορεί να μου κάνει κακό γιατί κι εγώ θα γίνω σαν κι εσάς. ένα όρθιο ζόμπι που θέλει αυτά που "φοριούνται" και κάνει αυτό που "κυκλοφορεί" και ακούει τη μουσική σας και του αρέσουν τα κοκτέιλς και θέλει να έχει αυτά που έχετε και να είμαστε όλοι ίδιοι και να είμαστε όλοι με ενα φωτογραφικό χαρούμενο χαμόγελο στο στόμα. σαν στάμπα. στάμπα μαλλιά, στάμπα γούστα, στάμπα φάτσα, στάμπα μυαλό. όλα στάμπες. και θα περνάμε όλοι καλά και θα είμαστε όλοι αγαπημένοι.

ντάξει τώρα?

όπα όπα... μισό λεπτό ρε παιδιά.. να το φιλοσοφήσουμε λίγο το πράγμα. αφού βλέπουμε ότι δε λειτουργεί για κανένα μας. αφού κι εγώ βγαίνω τρελή και εσείς δεν ξέρετε τι θέλετε από ένα σημείο και μετά και ψάχνετε στυλάκια να κρύψετε το τίποτά σας? να γίνω τρέντυ? να γίνω ίμο? πού να πάω πού να κρυφτώ? αφού ούτε κι εσείς δεν ξέρετε. αλλά για να θέλετε να κρυφτείτε, κάπου υπάρχει λάθος, κάπου χάσαμε την μπάλα, κάπου φαλτσάραμε?

πού? πού το κάναμε το λάθος? και κατά πόσο φταίμε εμείς?

φταίμε, φταίμε. γιατί όταν έλεγε η μαμά: "ένα καλό παιδί να βρεις" είπαμε, ναι μαμά

όταν είπε η δασκάλα "δεν πρέπει να γίνετε κι εσείς κανένα ρεμάλι που πάει κόντρα στο σύστημα" είπαμε, ναι κυρίε.

όταν είπε ο Παπακαλιάτης "έτσι είναι ο έρωτας" είπαμε "ναι χριστόφορε!"

και όταν είπε το σταρ "όποιος δεν έχει γκόμενο/αμάξι/λεφτα/στήθος/μίνι/μέικαπ, δεν είναι δικός μας" είπαμε "ναι αφέντη"

όχι εντάξει. κάπου το χάσαμε. αλλά τι να κάνουμε κι εμείς... ίσως αναφέρθηκε κάπου στο σχολείο ότι πρέπει να σκεφτεται και λιγάκι κανείς αλλά ήταν εκτός ύλης και δε δώσαμε βάση.

ποιος ήταν ο τελευταίος που σας είπε ότι κάποιος πρέπει να κάνει όνειρα στη ζωή του και να μη φοβάται, οτι πρέπει να σκέφτεται και να κρίνει για τον εαυτό του, ότι πρέπει να αναγνωρίζει το σωστό και το λάθος με τα δικά του στάνταρ, αφού φυσικά τα έχει αναπτύξει?

ο μαύρος κομπάρσος στο pretty woman?

οχι παιδιά δε θα συνενοηθούμε... αδύνατον. δεν έχουμε κοινή γλώσσα. γιατί δεν τα έβαψα ακόμη κόκκινα. και γιατί εχω κρατήσει αυτό που λένε παιδική αθωότητα.

μην ακούω αηδίες για κλισέ και άλλες μαλακίες!!! (τι κατάρα κι αυτή! που ότι και να είσαι σε κοιτάνε με το φρύδι σηκωμένο και σου λένε"σε προλάβανε, το έκανε άλλος το άθλημα και το ξεφτιλίσανε και το κάνανε και κλισέ και αυτό είσαι τώρα, ένα κλισέ")

μην ακούω μαλακίες... αθωότητα σημαίνει ότι μπορώ να καταλάβω το σωστό από το λάθος με τα δικά μου παιδικά κριτήρια, ότι όλα φαίνονται στα μάτια μου σαν ένα καινούριο χρωματιστό παιχνίδι, και ότι η βρωμιά αυτού του κόσμου μου φαίνεται κάτι αδιανόητο, ότι μερικά πράγματα δεν μπορώ να καταλάβω, όπως η βλακεία, η κακεντρέχεια, το ψέμα, ο ρατσισμός. αθωότητα είναι να ξεκινάς κάθε μέρα χωρίς να έχεις σχηματίσει στάνταρς, ταμπέλες, πρότυπα και φόρμες. να μην ομαδοποιείς, να μην τα βάζεις όλα στο ίδιο τσουβάλι. να μην τα παίρνεις δεδομένα, να χαίρεσαι που ο ήλιος λάμπει, που οι φίλοι σου είναι εκεί, που έχεις τόσα πράγματα, τόσες εικόνες, τόσες ιστορίες, να χαίρεσαι που έχεις δύναμη να σκέφτεσαι να ονειρεύεσαι και να ζεις. με όρεξη. με βουλιμία. γιατί η ζωή είναι τόσο μικρή που πρέπει να την απολαμβάνει κανείς βουλιμικά, σχεδόν μοιρολατρικά.

δεν τα έχω βάψει ακόμα. τα έχω καστανα. σχεδόν φυσικά. ντάξει. είναι ανεπίτρεπτο μου λένε για μια κοπέλα να έχει τη ρίζα φυσική αλλά τι να κάνουμε. έχω και αισιοδοξία και ρομαντισμο και ονειρα και χαρά και ευτυχία και δεν κρύβομαι πίσω απο τα μπιτ και τα ίμο. όχι! έχω ακόμα μερικά πράγματα να χαρώ όσο είμαι έτσι.

μετά από καμιά μεγάλη κατρακύλα, όταν μου σπάσουν τα κόκκινα γυαλιά μου να δω ότι ο κόσμος είναι αλλιώς και ότι πρέπει να ενσωματοθώ κι εγώ στην εποχή μου. να ομαδοποιηθώ.

τότε θα τα βάψω κόκκινα και θα είμαι και περήφανη.

αλλά μέχρι τότε θα τους έχω χεσμένους όλους και θα πετάω μαζί με τον άνεμο, εκεί μαζί με το ροζουλί μου συννεφάκι και ας είμαι στα μάτια τους ξέμπαρκη ή κλισεδιάρικη ή τρελή ή οτιδήποτε άλλο. θα κάθομαι στην κορφή του λόφου και θα βλέπω τη ρώμη να καίγεται και κάτι μου λέει ότι θα με πιάνουν και τα γέλια....