φωτογραφιες του δρομου

είναι ένα μικρό δείγμα της δουλειάς που παιδεύτηκα πολύ να κάνω.
θα ήθελα να ακούσω τα σχόλιά σας. --- με μια δόση επιοίκειας, αν μου επιτρέπεται να ζητήσω κάτι τέτοιο....:-)





"εδώ πάνω από το κύμα
θα αφήσουμε τον έρωτα το δικό
μας να αγιάσει και να γίνει και καταραμένος
πάνω στην ευλογία της θάλασσας και πάνω στη δική της αρμύρα
κι ας είναι η στεριά μακριά ακόμη
κι ας είναι ο ήλιος να βυθιστεί μεσα στα σπλάχνα της μάνας του
εμείς αγάπη μου ας μείνουμε εδώ
και ας προσευχόμαστε
να αργήσει ο αέρας που μας γυρίσει σε λιμάνι"






"χρόνια εδώ μένω και κοιτάω
αγγίζω με τα κύμματά μου τις ζωές σας
και προσπαθώ αιώνες τώρα να ζεστάνω
τη δικιά μου την καρδιά την κρύα
από τις δικές σας.
μη με μαλώνεις κόλια μου
που τράβηξα τις ζωές σας μέσα στα σπλάχνα μου
ήταν η δική μου η απόφαση της πίκρας
εσύ την ξέρεις τη δική μου τη μοίρα καλύτερα από όλους
γιατί εμένα αγάπησες
και την κατάρα που σου έδωσα
την έκανες τραγούδι"







"αυτή η πόλη η χτισμένη
πάνω από τους άλλους ανθρώπους
αυτή που τη μακαρισαν και την είπαν νεφελοκοκυγία
είναι η πόλη των γερανών.
κι εκεί θα σε βάλω να κοιμηθείς
στο θεό δεν μπορώ να σε δώσω
γιατί θα μου λείψεις
μα αν μείνεις εδώ μαζί μου στο χώμα των θνητών
θα σου λείπει η αύρα των συννέφων"







"πίσω από το δίχτυ φοβάμαι
πως θα βλέπω τα δικά σου καλοκαίρια
μα πιο πολύ φοβάμαι
μήπως τα δικά μου καλοκαίρια
μείνουν μαζί με τα δικά σου
κι αυτά πισω από το δίχτυ
και μείνω εδώ να τα κοιτάω
να με αφήνουν και να φεύγουν μαζί σου"






"κάθε δάκρυ δικό μου θα το σβήσει ο δρόμος
κάθε δάκρυ δικό σου θα το κουβαλάω για πάντα μαζί μου
μόνο φοβάμαι μην απο λάθος δικό μου
κουβαλάω όλη σου τη θλίψη
και πιο πολύ φοβάμαι μην είναι βαριά πολύ
για τους δικούς μου ώμους."






"το δρόμο που αφήνω πίσω μου δε θα το μετρήσω
δε θα τον ξεχάσω
δε θα τον προδώσω
και στην ασφαλτο που κλαίει
τ' ορκίζομαι πως κάθε βήμα δικό μου θα πηγαίνει μπροστά
ούτε πιο μακριά από σενα ούτε και πιο κοντά σου
κι αν σταματήσεις να πηγαίνεις στο δρόμο αυτό
θα σε φιλησω θα σε χαιρετήσω και θα σε αγαπώ πάντα"






"θα σε κρατάω από τώρα και για πάντα,
σε κάθε βήμα θα είμαι εκει,
στο πρώτο και στο τελευταίο
δε σου ζητάω να με κοιτάς,
δε σου ζητάω να με αγαπάς
σου ζητάω να με αφήνεις να προσέχω μην πέσεις"





για τα χρόνια που φύγαν δεν μπορώ να μιλήσω
μιλάει το πρόσωπό μου για μένα
τις λέξεις που περιμένεις να σου πω
δε θα τις ακούεις από μένα
γιατι η πέτρα πάνω μου είναι βαριά
δεν έχω πια όνομα
δεν έχω πια φύλο
αν ψάξω βαθιά μπορεί να βρώ ακόμη μια ελπιδα
κι εσύ μπορεί να πιστεύεις πως δεν την αξίζω
γι' αυτό απαξιώ να ψάξω ακόμη





πίσω από το δέντρο θα κρύψω
όσα δε θέλω να ξέρεις
εκεί θα αφήσω τα μικρά μου μυστικά
και οταν μια μέρα τα ξεχάσω
θα εύχομαι το δέντρο να τα τραγουδήσει
στο δικό σου το μυστικό σου φύσημα







"αυτόν τον κόσμο τον αρνήθηκα
πριν με αρνηθεί εκείνος
για αυτό δε ζω πια μαζί σας κι ας με κοιτάτε να περνώ
ομως να ξέρεις πως κάθε φορά που ακουμπάω το χέρι μου στη γη
αφήνω μια ευχη, μια ευλογία, για σένα που έμεινες"





Ειναι σπάνιο και είναι γλυκό
αλλα αυτό που έχουμε θέλουν να το πνίξουν σε κάδο ανακύκλωσης
για αυτό και εγώ με πίκρα φόβο και παράπονο
λυπάμαι, μα πως να σ' αγαπήσω"





"ο κόσμος αυτός είναι δικός σας
εμένα δε μου πάει πια
ψάχνω χρόνια το κουράγιο για να φύγω
μα τα πόδια μου έχουν ριζώσει πολύ βαθιά στην πίκρα σας
και για αυτό πια δε ζω, παρα μόνο υπάρχω ανάμεσά σας"







"πιο κοντά στην κόλαση από όλους σας
και στο θεό μου δίπλα
κι όταν η άσφαλτος θα καιει
το χώμα που πατάς εγώ θα το αγαπώ
μάταια και κουρασμένα
πικρά κι ανάλγητα
όπως μπορώ και όπως μου πρέπει"




"χρόνια μετά όταν η ελπίδα έχει πιάσει μούχλα
το μόνο που θα μείνει θα είναι το δικό μου είδωλο
στην αφίσα σας πάνω από τον che.
κι αν αυτός το δεχτεί κι αν εγώ δεν μπορώ να κατέβω απο κει
βλέπε με μονάχα μέσα από τον καθρέφτη
γιατί τα μάτια σας δεν μπορούν να αντέξουν την ανάσα μου
και θα περιμένω να μου μοιάσεις λίγο μονάχα
κι αν έχεις λίγη αξιοσύνη
και τον καθρέφτη να τον σπάσεις"



"ότι θα μείνει μετά από μένα μην τα πετάξεις.
αστα να μουχλιάσουν να τα δουν τα παιδιά σου έτσι σάπια
να τα αγαπήσουν πιο πολύ από μένα κι από σενα
γιατί την εποχή μου μουχλιασμένη πια
μόνο έτσι μπορείς να την κάνεις θρύλο κι όνειρο"





"όσα χαράματα κι αν με προλάβουν
πάλι θα περιμένω να ξημερώσει για σένα
πάντα θα σε περιμένω την αυγή
εκει στο σύνορο της μέρας
που μόνο εκεί υπάρχει τόπος για σένα και για μένα"





"με τα δικά μου τα φτερά θα σκιάσω την ευρώπη ολη
γιατί όταν μετράω τη δική μου δύναμη
η γη είναι μικρή
και το θράσος της νιότης μου μου επιβάλλει να πετάξω
ψηλα και μακριά
εύχομαι μονάχα όταν θα με κοιτάς
η ψυχή σου να γελάει και να φτερουγίζει μαζί μου"





"μη μου ζητάς να σου δείξω τα δικά μου τα γραμμένα
γιατί αν η ψυχή κάθε ανρθώπου βρίσκεται στην καρδιά του
η δικιά μου ξεριζώθηκε μαζί με τη δική μου την καρδιά
και είναι πια σε αρμαρι κλειδωμένο.
κι ειναι νωρίς ακόμη
είναι νωρίς αγάπη μου να ανοίξω ξανα αυτό το αρμάρι
δεν έχουν ωριμάσει τα τέρατα
και τα φαντάσματα τα δικά μου γυρνάν ακομη γύρω μου
περιμένοντας να βγάλω το κλειδί το μυστικό από τον κόρφο μου.
και μη μου θυμώνεις μάτια μου
που δε σου δίνω τα γραμμένα μου
γιατί εσένα σε θέλω στο φως της μέρας
στου καλοκαιριού τη ζέστη
και δε σου αξίζει το λυκόφως
που οι σκιές μεγαλώνουν"