ααα το τραγούδι της βροχής
όταν θα μαι θυμηθείς
θα το λέει το νερό στο χώμα
ααα κι όσο η νύχτα ξαγρυπνά
εγώ στο πλάι σου ξανά
όταν ξυπνήσεις θα μαι
πες πως με μαγέψαν τα ξωτικά
σε χρυσό κλουβί με κλείσαν
πες στη βροχή πως μια φορά
τα μάτια σου πως μ'αγαπήσαν
ααα θα ρθουν μάγοι απ'τα βουνά
με τα δικά μας δειληνά
μα πως να ζεσταθεί το αίμα
α και μη δακρύζεις τώρα πια
θα μαι κάπου εδώ κοντά
κι ας έχω πια για πάντα φύγει
καλή σου νύχτα όπου πας
δεν πειράζει να με ξεχνάς
πόσο δυνατά κυλάει το αίμα
μα αν ειν'το φεγγάρι βροχερό
προτού χαθώ με τον καιρό
θα θελα να με θυμάσαι...
είναι δικό μου... μελωποιημένο... γιώργο θα ρθω σπίτι σου για ηχογράφηση..
φιλιά σε όλους!!!
Κυριακή 8 Ιουνίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
τέλειο ρε συ! υπέροχο, αλήθεια!!
βάλε κι άλλους στίχους σου εδώ, να τους δούμε! Γράφεις φοβερά!!
μόλις το ηχογραφήσεις θα μου στείλεις το κομμάτι;; Πεθαίνω να το ακούσω με τη μουσική του!!
Δημοσίευση σχολίου