Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

20 ευχές για μια άνοιξη

είναι κανα δυο πραγματάκια που μπορεί να μη σου φτιάχνουν το κέφι αμα δεν το χεις. αλλά αμα το χεις στο απογειώνουν. τέτοια λιακάδα λοιπον και εμενα αυτά τα ωραία μου μυρίσανε σήμερα.
1. η φαγούρα στο στομάχι λίγο λίγο μεγαλώνει όταν ξεκινάει το τρένο
2. η μυρωδιά του αέρα έξω από την πόλη στις 5 το πρωί. όχι όταν γυρνάς στις 5. αλλά όταν φεύγεις στις 5. άλλη μυρωδιά.
3. το καινούριο βιβλίο της jane austen που σου μοιάζει όταν το παίρνεις με ένα υπέροχο καλομαγειρεμένο γεύμα, και θες να το χλαπακιάσεις.
4. μια φυσαρμόνικα που παίζει στο κατάστρωμα, νύχτα με σύννεφα, και τρελό αέρα.
5. ένας πιτσιρικάς που παίζει το house of rising sun στη μέση της πολης και ξαφνικά νιώθεις τη φασαρία της θεσσαλονίκης να απομακρύνεται και να σβήνει σε κάθε κουπλέ
6. το ξύπνημα χαράματα του πατέρα μου, παλιότερα για να ανεβεί στο βουνό και να σκάψει λάκκο να φτιάξει φωτιά περιμένοντας το αρνί να ανέβει σιγά σιγά μαζί με τους υπόλοιπους.
7. ο ύπνος που είναι ελαφρύς και σε ξυπνάει καθε ήχος κάθε φως αλλά δε σε πειράζει τελικά να βγάλεις τη νύχτα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, παρακολουθώντας το φως να βγαίνει σιγά σιγά και να μπαίνει από το παράθυρο που ούτε το παντζούρι δε θες να κλείσεις. ειδικά η διαπίστωση το πρωί, ότι δεν είσαι καθόλου μα καθόλου κουρασμένος..
8. ραντεβού, που κανείς δεν πηγαίνει στην ώρα του, αλλά φτάνουν και οι δύο με ταυτόχρονη καθυστέρηση, σε μια πόλη άδεια άδεια άδεια. κυρίως η προετοιμασμένη δικαιολογία που έχεις όταν φτάνεις ένα τέταρτο αργότερα και δεν είναι κανείς εκεί. θα ήθελες να πεις ότι και καλά ήρθες στην ώρα σου και να γκρινιάξεις για το στήσιμο αλλά δε σου βγαίνει στην τελική γιατί έχει ωραίο φεγγάρι και καθόλου κόσμο.
9. από τώρα μου μυρίζουν οι πασχαλιές που ακόμα δεν άνθισαν, μαζί με την εντερίλα που μυρίζει το σπίτι όταν η μάνα μου κάνει μαγειρίτσα
10. το σουσουρισμα στο αρχαίο θέατρο των φιλίππων κατακαλόκαιρο με τις πατούσες να καίνε και τον κώλο να πονάει στα μάρμαρα που ζεματαν από το μεσημεριανό ήλιο, αλλά από συνήθειο και μόνο ποτέ μα ποτέ δε θα αγοράσουμε φελιζόλ.
11. η υπέροχη αίσθηση να κοιμάσαι χωρίς βαριές πιτζάμες κι ας έχει κρύο το βράδυ και θες πάπλωμα
12. νέα που έρχονται από άλλες χωρες από ξενιτεμένους φίλους και τόσο πολύ χαίρεσαι να βλέπεις τα εισερχόμενα μέιλ, και είναι τόσο μεγάλη η ξενέρα να είναι απο το φέισμπουκ τελικά...
13. η ησυχία το μεσημέρι και ο καφές που αχνίζει και επιτέλους επιτέλους επιτέλους χόρτασα αρκετή λιακάδα για να κάτσω ένα μεσημέρι μέσα και να γράψω αυτό το βιβλίο που τοσο μα τόσο μου άρεσε!
14. η ελευθερία κινήσεων σε μια πόλη άδεια. αν ξεπεράσεις το σοκ, ότι όλοι οι φίλοι σου έχουν φύγει και είσαι μόνος σε μια πόλη, αρχίζεις και το απολαμβάνεις και θυμάσαι πόσα πράγματα είχες να κάνεις αν έβρισκες μια τέτοια ευκαιρία
15. το κλακ κλακ που κάνουν τα τακούνια στην παραλία. στην αρχή σου σπάει τα νεύρα, αλλά μαθαίνεις να απολαμβάνεις το ίδιο σου το τέμπο. κλακ κλακ.
16. ένα κωμμοτήριο που δεν έχει περιοδικά αλλά βιβλία, και σου δίνει την ευκαιρία η μαύρη ρίζα να ανακαλύψεις την "αναγκαιότητα της αγάπης" του νίκου δήμου.
17. περασμένες μέρες που είναι πια πίσω και βλέπεις τη ζωή να καλυτερεύει μέρα με τη μέρα. όταν αυτό σταματήσει να σε τρομάζει, τότε είσαι ανίκητος.
18. εντύπωση προκαλεί πόσο μπορεί να σε ξαφνιάσει μια έξοδος όταν αυτή απαιτεί τακούνια και κραγιόν. και μάλιστα κόκκινο
19. η ηρεμία που σε πιάνει όταν οι δουλειές όλες έχουν γίνει και απλώς κάθεσαι και υπολογίζεις τις επομενες
20. που έχεις μάθει να μην υποτιμάς καθόλου την ευγενική καλοσύνη των ξένων. των απόλυτα ξένων, των λίγο ξένων, που σου προσέφεραν καποτε απλόχερα, ένα χαμόγελο, μία βοήθεια, ένα χαρτομάντηλο, μια συμβουλή, ένα βλέμμα. ω! είναι γλυκό να βασίζεσαι στην ευγενική καλοσύνη των ξένων.
αυτά. και ευχές για μια δροσερή, φωτεινή, γλυκιά και μυρωδάτη άνοιξη

1 σχόλιο:

Maria είπε...

Καλή μας άνοιξη.. Καλή μας ξεγνοιασιά, και να ονειρευόμαστε πιο συχνά..