Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

η μόνα λίζα μόνο από ευγένεια πια χαμογελάει

να την πω την αλήθεια, τρία χρόνια στη σχολή πάτησα λίγο σαν τη γάτα. και τώρα που πήγα θα μου πεις τι κατάλαβα???
αξίωμα θεμελειώδες 1. η τέχνη και η παιδεία είναι προσωπική υπόθεση. αν περιμένεις από το σχολείο σου τη σχολή σου τη θεία σου, θα μείνεις ένα αμόρφωτο μοσχάρι. αλλά άμα δε σε πειράζει τότε πάσο!
αξίωμα θεμελειώδες 2. ( είναι προς απόδειξη γιατί είναι της έμυς!) παιδεία είναι να στέκεσαι μπροστά στη μόνα λίζα και να μη λες μαλακίες...
γιατί αυτή δε γελούσε από πάντα.. ακούει τις μαλακίες που λένε μπροστά της και προσπαθεί από ευγένεια να κρατήσει το γέλιο της.

και καθόμαστε τώρα καμιά 20αριά γκόμενες, γιατί άντρας στη δική μου τη σχολή δεν πατάει, άμα τη δεις άντρας θα γίνεις μηχανικός, άμα τη δεις γκέυ θα γινεις στυλίστας, αρχιτέκτονας ποτε anyway...
και εκεί που καθόμαστε και κοιτάμε κάτι έργα του rothko, προσπαθεί ο έρμος ο καθηγητής να κάνει συζήτηση. τι συζήτησει θα κάνεις με την ξανθιά τώρα, φίλε είσαι άξιος της μοίρας σου...
πετάει η ξανθιά, "αυτό μου αρέσει πολύ" γιατί ρωτάει ο άνθρωπος, ενθουσιάστηκε κιόλας.
"γιατί είναι πορτοκαλί" λέει η ξανθιά.!
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ.!! ξέρω γω θα ταιριάζει με τον καναπέ της...
κι εγώ τώρα να κάθομαι ένα εξάμηνο κ να ακούω μλκς και να μη γελάω... αλλά δεν την αντέχω τη σουηδία, κάθε δεκάλεπτο να βγαίνω έξω να γελάσω να χτυπηθώ σε κάνα τοίχο....
και του χρόνου ρε φίλε που δε θα καπνίζουμε κιολας να βγάλουμε κ κανένα νόμο να απαγορευτούν οι μαλακίες περί τέχνης γιατί η μαρία δε θα την παλέψει!!??

γιατί άμα είσαι φαν της μαλακίας, θα τη λατρέψεις τη συμβουλή αυτή.
η καλύτερες μαλακίες που θα ακούσεις είναι περί τέχνης....
και οι καλύτερες όλως παραδόξως αν και αναμενόμενο έρχονται από καλλιτέχνες.

γιατί όταν η αρχιτεκτονική παρουσιάζει εργασίες είναι πάρτυ...
παρτη και σουρτη και φέρτη δηλαδή..

θεατράκι, υπόγειο , χωρίς κλιματισμό, 400 άτομα, να παρουσιάσουν τι?
κάτι καλλιτεχνικό...
το τι είδαν τα μάτια μας... ασιάτικα γεννητικά όργανα κάθε φύλου, πάντα με piercing, αφισοκολλημένα με γκρο πλαν πάντα, υπερμεγέθη και περήφανα, μολότοφ μαύρες, βαλμένες τακτικά σε στουπί, κάτι σιδερόβεργες τοποθετημένες υπό γωνίαν αγωνίαν δεμένες αλυσίδες, κάτι τύποι που παίζαν μουσική με τις ώρες γιατί είχαν ταλέντο, ακολουθούμενοι από άλλους τύπους με αντίστοιχο ταλέντο, μία που thinks she can dance, μία που ξέρασε τα mcdonalds που έφαγε, κάτι λασπωμένες και ο σουρεαλισμός δεν έχει τέλος.
πολύ ταλέντο... ναι ελλάδα, έχεις ταλέντο, μην το ξεχνάς...οι υπόλοιπες σχολές ψηφίζουν με msn στο arch auth. κι όλοι μαζί προχωράμε ο καθένας με το μακρύ του και το κοντό του, από το κακό στο χειρότερο...

και ερωτώ... να αποφασίσω να απέχω? γιατί το κλίμα δε με σηκώνει...
και μόνο που σκέφτεσαι ότι θα ξεμείνεις τρία χρόνια να ακούς ότι ο rothko ταιριάζει με την τσάντα της ξανθιάς.
βρε ούστ!!! και κάθεσαι και περιμένεις τώρα πότε θα ρθει η μέρα που θα κάθεσαι και θα γελάς, επειδή το βρίσκεις απολύτως αστείο και όχι για να κρύψεις τον εκνευρισμό σου...

Δεν υπάρχουν σχόλια: