πότε βούδας πότε Χάρι Ποτερ

θέλω να μου πεις κυρία μου, πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος που εκτός από το μυαλό του, ελέγχει και το υποσυνείδητό του.

παράδειγμα για λόγους κατανόησης.
ήταν μια σκέψη που πήγαινε να εμφανιστεί στο μυαλό μου, και δεν την άφηνα, πήγαινε να εμφανιστεί μέσα στο μυαλό μου και δεν την άφηνα. να σου πω πως γίνεται αυτό.
το νιώθεις σαν να θέλει να φτερνιστεί το μυαλό σου και δεν μπορεί γιατί του κόβεται απότομα. συμβαίνει. δηλαδή συμβαίνει από μονο του χωρίς να το προκαλέσεις... αλλά αν έχεις κάνει χρόνια εξάσκηση στο να κρύβεσαι από τον εαυτό σου και τις σκεψεις σου, τότε μπορείς να το κάνεις και συνειδητά.

και όταν συμβαίνει αυτό τότε πάντα το μυαλό σου φταρνίζεται στον ύπνο σου, όπου βασιλεύει το υποσεινήδητο και είσαι απολύτως αθώος για τις σκέψεις σου, γιατί απλώς δεν τις ελέγχεις.
αλλά αν μπορείς να ελέγξεις το υποσεινήδητό σου? και το κάνεις κάθε βράδυ για μια βδομάδα?

πώς το κάνεις αυτό? απλούστατα. μόλις εμφανιστεί στον ύπνο σου μια σκέψη την κόβεις μαχαίρι και βλέπεις ότι πιο άσχετο θα μπορούσες να δεις.
στη δική μου περίπτωση? το Χαρι Πότερ.
ο Χάρι Πότερ χορεύει σάμπα, ο Χάρι Πότερ μαθαίνει λατινικά σε κάτι πιγκουίνους, ο Χάρι πότερ παίζει μπαντμιντον...

βοηθά σε τίποτα αυτό τώρα? ναι πως... γιατί μόλις τελειώσει αυτή η περίοδος και αρχίζεις να βλέπεις στον ύπνο σου και στον ξύπνιο σου αυτά που ήταν να δεις εξ αρχής, ο χάρι πότερ κάθεται στη γωνιά του και ξεραίνεται στα γέλια...

κι άμα έχω τέτοιο καλό έλεγχο του μυαλού μου και μιλάω με το βούδα πού είναι η νιρβάνα μου???
Ο Ε Ο?

ύπνος μηδέν, φαί μηδέν, νιρβάνα υπό του μηδενός.
και να σου πω πόσο χαμηλά μπορώ να πέσω??
το μόνο τραγούδι που μπορώ να ακοώσω για να μην πάθω κατάθλιψη: αφρικανέ αφρικανέ έλα να κάνουμε κονέ...
και με εκνευρίζει ρε π@%στη...

ήταν τρεις βδομάδες πριν, που γκρίνιαζα στο καημένο το τεσσούλι, πως μου λείπουν οι μπελάδες, τα τρεξίματα τα μπλεξίματα...
και μου το πε η σκασμενη, μην το λες μην το λες γιατί πάλι μετά θα κλαις...

και κάθεσαι και αναρωτιέσαι περιμένοντας το Μορφέα, πού στο καλό είναι εκείνες οι μέρες που η ζωή σου ήταν εκνευριστικά βαρετή?