που ειναι οι πασχαλιές!? οεο???

το σπίτι το πάσχα... ωωωω!! το σπίτι το πάσχα. ο σκύλος να γυρνάει μέσα στα πόδια της μάνας μου μες στην κουζίνα παρακαλώντας για κανένα μεζέ, με αποτέλεσμα αυτή να σκοντάφτει πάνω του, την ώρα που κρατάει κατσαρόλες, να του πατάει τις ουρες, τα πόδια τα αυτιά, με τσιρίδες δικές της και του σκύλου, τινάζοντας τον κόσμο στον αέρα κάθε πέντε λεπτά. η γιαγιά στο μέσα δωμάτιο που αγνοεί ακόμη και μετά από ένα χρόνο την ύπαρξη του σκύλου, να μας αναγκάζει να κάνουμε τους κομάντο για να κρύψουμε τον έναν από τον άλλο. τρεις μέρες μαγείρεμα. τρεις μέρες φαί. τρεις μέρες λιακάδα από το μεγάλο παράθυρο με τον φαρδύ ορίζοντα.

το αρνί του πάσχα. μα γιατί γιατί γιατί. να έχω κάνει τόσο κόπο στη ζωή μου να βρω ανθρώπους διαμάντια, ανθρώπους υπέροχους, που μπορώ και να συζητάω μαζί τους, και να γελάω και να περνάω υπέροχα. και πώς γίνεται ρε συ τις μέρες που είναι για να περάσω καλά, καταλήγω με γιαγιάδες με θείες, με ξιπασμένα ξαδέρφια, με ξιπασμένους φίλους, με εντελώς ανομοιογενείς παρέες, που δεν μπορούν να βρουν ούτε ένα κοινό θέμα να συζητήσουν, ούτε ενα κοινό τραγούδι να ακούσουν, οπότε το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να κάνει το βλάκα, μέχρι να βγει το αρνί απο το φούρνο, τον ξυλόφουρνο, που δε λέει να ανάψει με τίποτα. αχ αυτές οι πασχαλινές παρέες. άνθρωποι που ποτέ μα ποτέ δε θα είχες λόγο να κάνεις παρέα μαζί τους, ξαφνικά είναι σαν τους μόνους φίλους που έχεις. απίστευτο χάλι!!!

εντερίλα μες στο σπίτι, απίστευτη αηδία. και το μόνο που ρουφάει αυτή τη μυρωδιά ειναι οι πασχαλιές. και που ειναι οι πασχαλιές?? οέο? γιατί δεν ανθίσαν ακόμα? τι στο κέρατο περιμένουν.... αηδίες. εδώ έχει μεγάλη πεδιάδα και ωραίες λιακάδες. και για αυτό ακριβώς είναι επικίνδυνο όπως λεει ο φίλος μου ο μπίλμπο να βγαίνεις από την πόρτα σου χωρίς να ξέρεις πόσο μακριά μπορεί να σε παν τα πόδια σου. καλά ειναι.

κι εγώ σήμερα θα φύγω, να πάω να βρω τις πασχαλιές που ερχόμενη ήξερα πως δε θα βρω εδώ. δε θέλει και πολλά το πάσχα, στην τελική. λίγο γέλιο, λίγη παράνοια, μια καλή λιακάδα, και τη μαγειρίτσα να τελειώνει πριν ακόμα αναστηθεί ο χριστός. και τώρα που τελείωσε το πάσχα, εμένα μου μύρισε carib με λεμονάκι, πανω στην κλειώ, λίγο πριν πέσει ο ήλιος. οι θεσσαλονικείς θα καταλάβουν νομίζω. ;-)