μεσημέρι του μάη με τον Μπομπ Ντύλαν στα γουφεράκια, τους γείτονες άυπνους για μέρες, λόγω του Ντύλαν και του Μόρισον, οι λογαριασμοί πάνω στο γραφείο να με κοιτάν με μισό μάτι, η σκόνη στο πάτωμα χορεύει και τα πούπουλα στροβιλίζονται χαρούμενα, κουτιά κοκα κόλας και αμιτα μόσιον, κουτιά από τσιγάρα, φωτογραφίες, ξεραμένο γιασεμί, μισή τυρόπιτα, κουκούτσια από κεράσι, το ένθετο για το μάη του 68, το τηλέφωνο χτυπάει σε ήχους ρέγκε τώρα, και το σταθερό σε ήχους παραδοσιακής βεδουίνικης μουσικής υπνωτισμού κόμπρας, (άγγελε θα σε δείρω έλα να αλλάξεις τον ήχο), το utorrent κατεβάζει και αγκομαχά, τα παπλώματα είναι πια στο πάνω μερος της ντουλάπας, μαζί με τα μάλλινα, που θα ξανακατέβουν γιατί το καλοκαίρι πάλι τα βουνά θα με φάνε, μόνο σεντονάκια πια, άντε και καμιά κουβερτούλα, στο μπαλκόνι δεν ακούγεται άχνα, μόνο τα περιστέρια που με αγαπάνε πολύ πια, μιας και πάντα θα βρουν τροφή στην κουζίνα, το κυκλάμινο ποτίζεται τακτικά και φουντώνει, ίσως βγάλει και λουλουδάκια, ποτέ δεν ξέρεις, μια μακέτα στο πάτωμα περιμένει και περιμένει και περιμένει, κάτι θα γίνει και μ' αυτήν, ο Μπομπ Ντύλαν παίζει και παίζει κι όταν δεν τραγουδάει φυσάει τη φυσαρμόνικα, καινούρια καδράκια στον τοίχο, the times are changing, ένα πάκο περιοδικά ύψους 37 εκ. how does it feel, στο μσν συνδεδεμένοι όλοι εμείς οι αργόσχολοι, φιλιά στους φίλους που είναι μακριά και καλή επιτυχία σε όσους παίζουν στο φεστιβάλ θεάτρου.
όλα όμορφα πλέον την άνοιξη και το σπίτι προφανώς θέλει συμμαζεμα
τσίου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου