εγκυμονείς χόλιγουντ??? τι να εγκυμονείς???

είδα που λες το έραγκον. καλά γέλα. αλλά είναι αλήθεια. για την ακρίβεια το είδα για δεύτερη φορά.. και αυτός είναι ο πρόλογος. για να σε προιδεάσω, γιατί σήμερα θα σου μιλήσω για την υποκουλτούρα, την κουλτούρα του πλήθους, ως ειπειν... το χόλιγουντ.
εν έτει 2008, κι αυτό μετά βίας, διότι μας αποχαιρετά βιαστικά. για την πρώτη 10ετία του 21ου αιώνα θα σου πω και θα σου πω για τις ταινίες της, που μου είναι και εύκολο. τριλογίες, τετραλογίες, συνέχειες ταινιών, διασκευές, μικρές, μεγάλες, μεταμοντέρνες, κλασσικές, κυρίως από βιβλία, διότι ποιος να κάτσει να γράψει?, βιογραφικές, και μπλειντρανεριστικές.
αλλά όλες επικές. ναι για σκέψου το?! τα μεγαλύτερα μπλοκμπάστερ, αυτά που σπάσαν τα ταμεία, ματριξ, άρχοντας των δαχτυλιδιών, χαρι πόττερ, εραγκον, πειρατές της καραιβικής, μπάτμαν, σπάιντερμαν, σταρ γουόρς, ναρνια. μη γελας, το ξέρεις ότι αν ακουγα αυτή τη σειρά ταινιών θα μου σπάγαν τα νεύρα, αλλά σκέψου, για μπλοκμπάστερ σου μιλάω.
όλα μιλάνε για μεγάλες μάχες, για σπουδαία κατορθώματα, σχεδόν επικά στο μέσο όρο τους, για ανθρώπους με μεγάλη καρδιά και κουράγιο...
το χόλιγουντ όμως δε σκέφτεται. δίνει στο πλήθος αυτό που ζητάει. δεν είναι σαν καλός γονιός που θα σκεφτεί τι είναι καλό για σένα, να το ελεγξει και να σου το δώσει με σιγουριά στο τέλος... είναι κλασσική περίπτωση μαρκετινγκ. αν ζητάς καραμέλες θα σου δώσει καραμέλες.
ενα το κρατούμενο.
πάω στο δεύτερο. βλέπεις ότι σε όλο αυτό το κόνσεπτ ταινιών υπάρχει η φιγούρα του κακού. η φιγούρα του εχθρού. δεν είναι το καλό και το κακό μπερδεμένο.
όχι μην πας αλλού. όχι syriana, lions for lambs κτλ. σου λέω για κλασσικό εμπορικό χόλιγουντ, με τεράστιους προυπολογισμούς και γιγαντιαία κέρδη.
η φιγούρα του κακού όσο τρομερός κι αν είναι σου δίνει μια σιγουριά. νιώθεις μια τεράστια ασφάλεια παρακολουθώντας την ταινία. ξέρεις ότι δε θα χρειαστεί να ψάξεις να βρεις ποιος είναι αυτός που πολεμάς και ποια πλευρά θα υποστηρίξεις. ξεκουραση. ακολουθώντας απλό συλλογισμό σου λέω. γιατί σε ξεκουράζει? γιατι λέω εγώ τώρα είναι μία σκέψη που κάνεις συνέχεια στη διάρκεια της καθημερινότητας και καταντάει κουραστική. προσπαθείς να βρείς ποιος σου φτάει. ποια πλευρά να πάρεις. ποιος είναι ο καλός της υπόθεσης βρε αδερφέ για να πας μαζί του. κρατούμενο 2 β τώρα. θέλω να θυμηθείς ότι το χάρι πόττερ αυτός που το έκανε μπεστ σέλλερ είναι ένας πληθυσμός με μέσο όρο ηλικίας 14 και πολύ σου λέω πάλι. και τώρα συλλογίσου. πόσο ξεκούραστο είναι ένα τέτοιο βιβλίο για ένα παιδί. πόσα τερατουργήματα και φρικιαστικά όντα υπάρχουν εκεί μέσα το ξέρουμε όλοι. κι όμως όλα τα παιδιά νιώθουν τεράστια ασφάλεια να το διαβάζουν. για τον κύριο λογο ότι η έννοια του κακού είναι ακριβέστατα προσδιορισμένη. γιατί αν αρχίσεις από την ηλικία των 10 να σκέφτεσαι ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός εν ετει 2008, μέχρι να φτάσεις στα 25 έχεις τις εξείς επιλογές. να πετάς πέτρες στις τράπεζες, να πέσεις στην πρέζα, να πας σε ίδρυμα ανιάτων ψυχοπαθών.
και στις τρεις περιπτώσεις είσαι δικαιολογημένος απόλυτα από μενα.
πάω στο 3ο.
να σε ενημερώσω. το πρώτο μπλοκμπάστερ που βγήκε και καθιέρωσε και την έννοια, στο οποίο συναντάμε τη φιγούρα αυτή του έξοχου κακού είναι το star wars: a new hope. και ακολούθησε η εξαλογία. να σου πω επίσης ότι η ταινία βγήκε επί ψυχρού πολέμου, τη μέχρι τότε πιο μπερδεμένη εποχή που πέρασε ο κόσμος. την εποχή χωρίς στρατόπεδα. την εποχή που όλοι πολεμούσαν χωρίς στολές. χωρίς διακριτικα.
κατά τη γνώμη μου για αυτό το λόγο έγινε και ο πάταγος. γιατί το χόλιγουντ την είχε πιασει την ιδέα από τότε. αυτό που θες αυτό θα σου δώσω. παταγος σου λέω.
πέρασαν δεκαετίες με μέτρια αποτελέσματα, μια ανάγκη για κωμωδία, ρομαντισμο και όλα εις μάτειν. μέχρι και τις ρομαντικοκοινωνικο μπούρδες των 90's, τις περάσαμε κι αυτές.
αλλά να σου ξανά τα ίδια..
εκεί. ο κακός της υπόθεσης ξανάρθε...
αλλά μη νομίζεις οτι κατέληξα γιατί εχω δρόμο ακόμα.
ο κακός παραμένει. και τελείωσα μαζί του γιατί όλο πετάγεται και με μπερδεύει.
αυτό που θέλω να σου πω, είναι οτι το χόλιγουντ, αυτό που θα μπορούσε να είναι το πιο ισχυρό όπλο της αμερικανικής κυβέρνησης και να το χρησιμοποιήσει έστω και λίγο όπως έκανε το 80 και το 90 για σκοπούς σοβαρότερους από το να προβάλλει τον καταναλωτισμό, η από το να ναρκώνει τα μυαλά των ανθρώπων, το έχει αφήσει ελεύθερο, ανεξέλεγκτο.
διότι δίνει αυτό που ζητάει ο κόσμος ακόμα κι αν ο κόσμος δεν το ξέρει.
διότι κανείς δε σκέφτεται μια επανάσταση, αλλά όταν βγαίνει σε ταινία, το κάνει χρυσό!
το χόλιγουντ είναι σαν καλή γιαγιά, που σου λέει τα παραμύθια που θες πριν τα ζητήσεις.
και σαν καλή γιαγιά, αφού σου πει την κοκκινοσκουφίτσα, ίσως και περιμένει να βγεις από το μονοπάτι για να δεις τι θα γίνει. αν θα ρθει κανας λύκος...?
το πιασες? το πα πολύ πολύ εμμεσα. κάτσε να το καθίσω κάτω.
αν το χόλιγουντ ανεξέλεγκτο καθώς είναι πλασσάρει λίγο λίγο μια επανάσταση καθώς κάνει 5 χρόνια τώρα, πως πιστεύεις πως θα αντιδράσει ο κόσμος??? όχι δε σου μιλάω για πολιτικούς, πνευματικούς, λόγιους, μικροαστούς. σου μιλάω για υποκουλτούρα. σου μιλάω για πλήθη, για μάζες. για αριθμούς σε πολς.
αλήθεια τι νομίζεις θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι που τους έχουν πιπιλήσει το κεφάλι με κατορθώματα γενναίων, με αναγκη για ελευθερία, με μάχες ένδοξες, με επαναστάσεις, θυσίες, και όλα τα υπόλοιπα??
κάτι τέτοια σχίσματα στα μεγάλα σχέδια των κυβερνήσεων βλέπω... ε και μετά...
ποιος τον χέζει τον κούγια??? (δεν έχει στείλει και εξώδικο σε μπλογκ φαντάζομαι.. αλέξη να η ευκαιρία σου....) αλήθεια ποιος τον χέζει τον κούγια???
όταν ένα χόλιγουν προετοιμάζει την παγκόσμια σκακιέρα για επανάσταση?
είδες... κι εσύ χαμογέλασες...