ok λοιπόν. και μετα τους σεισμούς και τους καταποντισμους που περίμενα, δες που καταλήξαμε... φαντάζομαι ότι οι φίλοι μου θα έχουν πάθει υστερία. να με βλέπουν όπως και πριν μέσα στο χαμό. έτσι.. ο κόσμος γύρω να φλέγεται, να διαλύεται και εγώ στο σπίτι κλασσικά να διαβάζω το χοντρό μου βιβλίο, να βλέπω τις γαλλικές ταινιούλες μου, από αυτές τις χαρούμενες ξέρεις, με τη ζεστή σοκολατα μου, τα τσιγάρα μου, να κάθομαι να ζωγραφίζω, να κάνω εργασίες για ένα εξάμηνο χαμένο... κι ο πιο μαλθακός άνθρωπος έχει σηκώσει μια πέτρα. κι ο τελευταίος κάγκουρας έχει γνώμη για τα γεγονότα. αυτός που δεν αγόρασε ποτέ εφημερίδα τώρα είναι κάθε μέρα στο περίπτερο. αυτός που περίμενε να τελειώσουν οι ειδήσεις για να αρχίσει η μεσημεριανή ζώνη τώρα είναι με το τηλεκοντρόλ στον καναπέ και παρακολουθεί. η μισή ελλάδα είναι στους δρόμους και η άλλη μισή παρακολουθεί τα γεγονότα. κι εγώ εκεί το χαβά μου. ούτε παρακολουθώ ούτε βγαίνω στους δρόμους. θα ρωτήσεις γιατί. και καλά θα κάνεις. λυπάμαι που θα σου το πω αλλά δεν έχω απάντηση. το μόνο που θέλω είναι να κάθομαι σε ενα σπίτι έρημο σε ένα χωριό χαμένο, με ένα σκύλο μεγάλο σαν το μπόι μου δίπλα. αυτό τίποτε άλλο. δε βγάζω την ουρά μου απ'έξω ρε φίλε. η ουρά μου δεν ήταν ποτέ μέσα. και στο σπίτι μου δεν υπάρχει ούτε μία αφίσα του che. και τον αγαπάω και πολύ τον άνθρωπο. υπάρχει μια ζωγραφιά του δον κιχώτη παρόλα αυτά. μπορεί να είναι τυχαίο. αλλά θέλω να πιστέψουμε και οι δύο ότι δεν είναι. γιατί ότι και να σου πουν τα εαακ, ο δον κιχώτης δεν ειναι che. και ούτε το ανάποδο. ας πούμε λοιπόν ότι δεν είναι τυχαίο. ας πούμε ότι είναι επιλογή. έτσι για την πλάκα. τώρα γιατί ένας άνθρωπος ζωγραφίζει τον δον κιχώτη και φαινομενικά σνομπάρει τον che, το αφήνω σε σένα να το σκεφτείς. και αν το σκεφτείς καλά θα καταλάβεις όλα μου τα λόγια και όλες μου τις κινήσεις και θα δεις ότι η ουρά μου είναι απέξω γιατι δε θέλει να είναι μέσα. έτσι. με τη μία θα σου έρθει. όπως μου ήρθε και μένα. μπορεί να φαίνεται λίγο δουλτσινέα η κατάστασή μου με τη ζεστή σοκολάτα και τον πίτερ παν και την ίλυα. αν φτάσεις εκεί κάπου έχεις κάνει λάθος. πάνε πίσω. οπ! ξαναπάρτο από την αρχή τωρα. κάθε άνθρωπος έχει το δικό του αγώνα. και αν πίστευα ότι ο δικός μου αγώνας είναι αυτός τότε θα ήμουν μπροστά σας. αλλά πιο πολύ με άγγιξαν τα παιδιά που πετούσαν στους αστυνομικούς νεράντζια.

το ξέρω ότι δε φαίνεται καθόλου έτσι.... αλλά αυτό... είναι απολογία.