είναι απίστευτο πώς μέσα στο καταχείμωνο μπορώ κ κυκλοφορώ με ένα παλτουδάκι. και αλήθεια ρε φίλε! κρύο δεν ένιωσα! φυσούσε ο βρεγμένος ο βαρδάρης κόντρα και σήκωνα το κεφάλι μου για να πάρει αέρα! και γούσταρα. τα δάχτυλα μου μούδιαζαν και τα νεύρα τραβιόντουσαν. και γούσταρα. και ψυχικά και σωματικά μη σου πω. απόδειξη! τα χέρια μου δεν έσκασαν ουτε στιγμή και τα χείλια μου μπορεί να κάηκαν αλλά δεν άνοιξαν. γούσταραν όλα.
αλλά για να κοιμηθώ το βράδυ πρέπει να βάλω το πιστολακι κάτω από το πάπλωμα να κάψει τα σεντόνια μέχρι να κάνει τσαφ κ να σβήσει.
βαρύς χειμώνας. τρύπιο πάπλωμα.
με τους ώμους ακόμα ψηλά και καθαρά πια στην αντίστροφη μέτρηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου