προδοσία

προδοσία είναι όταν κάποιος λέει σε κάποιον κάτι δικό σου που του είπες να μη σου πει.
είπε η ξαδέρφη μου. ντάξει 11 χρονών είναι. και πάλι μια χαρά τα λέει. προδοσία είναι να νιώθεις οτι η εμπιστοσύνη που είχες χαρίσει είναι πλέον κομματιασμένη και πατημένη. ότι ξαφνικά χάθηκε. ότι τα αισθήματά σου ξαφνικά εγιναν τόσο μαύρα που ότι καλό και να θυμασαι είναι σκεπασμένο με ενα μαύρο ιστό που το ρουφάει μεχρι το μεδούλι.
ότι καλό και να θυμάσαι. εζησες και όμορφα πράγματα είναι αλήθεια. αλλά φαίνονται τόσο μακρινά, τόσο άπιαστα που είναι σαν να τα έζησες σε μια άλλη ζωή, σε ένα άλλο σύμπαν.
έτσι κι αλλιώς ήταν περασμένα. όχι ξεχασμένα βέβαια. καλά κρυμένα, του είδους που θυμάσαι μόνο αμα ακούσεις κάποιο τραγούδι, ή δεις κάποια ταινία ή πιεις λίγο παραπάνω. ήταν κάτι μεγάλο κάτι κρυμένο κάτι διαστροφικό και κάτι σάπιο. το σάπιο είναι καλό. θυμίζει ντεκαντάνς, θυμίζει καβάφη, καταραμένους ποιητές, άδειους αναπτήρες, θυμίζεις στενούς δρόμους με κίτρινα φώτα, μπύρες από το μπουκάλι, θυμίζει ίψεν και άσημο, θυμίζει Βασίλη και άγκυρες, κλεισμένα παράθυρα, αποτσίγαρα, θυμίζει παλιά τραγούδια, μηχανές και woodstock. το σάπιο είναι καλο. είναι γοητευτικό, εχει μια μυθιστορηματική αξία. έχει μια αρρωστημένη ζωή μέσα του. σε τρώει άγρια. σαν γάγραινα, σαν ποίον σα μούχλα...αλλά είναι κάτι.
με την προδοσία το σάπιο εξαφανίζεται. γίνεται ξερό. γίνεται κάτι το οποίο καίγεται έυκολα. γίνεται σκόνη. γίνεται στάχτη και δε σου μένει τίποτα. γιατι στο περασμά του παίρνει και ότι καλό σου είχε αφήσει.
και ξαφνικά ξυπνάς ένα πρωί και καταλαβαίνεις ότι ό,τι έζησες ήταν ένα τίποτα, ήταν χαπάκια ηδονής, ήταν ετικέτες ομορφιας, κλισέ ιστοριούλες για να λες αμα έχει πλάκα η φάση, ήταν πολύχρωμα ρουχάκια της μπένετον. γιατί όταν έρχεται η ώρα να πεις αυτο που έχεις, ξεχνάς ξαφνικά ποιος είσαι και τι θέλεις και καταλήγεις από εκεί που ξεκίνησες. ένας χέστης μαλάκας που βλέπει εφιάλτες επειδή το μυστικό του βγήκε στη φόρα, και δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτό που χρόνια φοβόσουν. να σε πάρουν χαμπάρι. να σε συζητήσουν, να σε κρίνουν. δε θες να κριθείς ούτε από τον εαυτό σου, γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους τι μαλακίες εκανες. ξέρεις πολύ καλά τι ήταν αυτό και τι κόστισε. σε σένα και στους άλλους γύρω σου. συμπεριφέρεσαι όπως όταν ήσουν 15 χρονών ξεχνώντας τα 4 χρόνια που πέρασαν ανάμεσα. τα χρόνια που σε άλλαξαν που σε προσδιόρισες. έτσι είναι κάθε φορά που ανοίγει αυτό το γαμημένο κουτάκι πάλι αυτό το ίδιο πράγμα κάνεις. συμπεριφέρεσαι όπως τότε.
και εκεί είναι η προδοσία.
εντάξει. σε πρόδοσαν. σε έκριναν, σε κατηγόρησαν, σε εφτυσαν. το χειρότερο από όλα βέβαια είναι ότι σε αρνήθηκαν. αυτό είναι που έτσουξε. γιατί όταν έρχεται η ώρα να πούμε μια αλήθεια, να πούμε "ναι ρε φίλε την κάναμε τη μαλακία, τη μετανιώσαμε, την πληρώμουμε χρυσή χρόνια τώρα" γυρνάμε και λέμε "χρόνια να μου κόβει ο θεός να μου τα δίνετε σε κατοστάρικα". έτσι είναι. δεν πειράζει να είσαι μαλάκας, μονο πρόσεχε μη σε καταλάβουν. γιατί αν σε καταλάβουν θα το ξέρουν όλοι ότι είσαι πραγματικά μαλάκας, και από δω και περα όταν κάνεις το μαλάκα θα σε πιστεύουν. όχι όπως τώρα... που λες "μα εγώ είμαι μαλάκας, σας το λέω από την αρχή, ευθύνη δε φέρω, να ξέρετε ουδέν λάθος αναγνωρίζεται κι άλλα τέτοια πατριωτικά" και να κολακεύεσαι να ακούς ότι ρε παιδί μου δεν είσαι μαλάκας, εγώ το ξέρω εγώ το βλέπω. θα σου το αποδείξω. θα σου δώσω όλη μου την εμπιστοσύνη και να δεις που δε θα την προδώσεις. γιατι δεν είσαι μαλάκας. γιατί είσαι καλός

και ερωτώ!!! ποιος είναι ο μαλάκας τώρα ε???
προδοσία είναι να προδίδεις τον εαυτό σου. τα όνειρά σου. τους φίλους σου, τα πιστεύω σου, τα θέλω σου και όλα τα άλλα ουσιαστικοποιημένα ρήματα.
γιατί κύριος μπορούσαμε κι εμείς να έχουμε την ιδια αντίδραση. μπορούσαμε να το κάνουμε με εξαιρετική ευκολία. αλλά αυτά τα 4 χρόνια για μένα ήταν κάτι παρα πάνω από ωριμότητα. ήταν συνειδητοποίηση. που πήρε 4 μαρτυρικά χρόνια να βρω ποιος είμαι και δεν έχω σκοπό να το χάσω για τα καπρίτσια ενός κάφρου...
αυτό που πρέπει να θυμάται κανείς ειναι η χολιγουντιανή ατάκα του spiderman. with great power comes great responsibility. και να προσέχεις ότι όταν μπορείς να λιώσεις έναν άνθρωπος με σχετική ευκολία, δεν το κάνεις επειδή μπορείς. ακόμη κι αν στο ζητάει.
και μετά από 4 χρόνια εκπαίδευσης στη ζωή λοιπόν μπορώ να δηλώσω υπεύθυνα ότι και την προδοσία την αντεξα, την πολλαπλή κιόλας, και ούτε έλιωσα κανέναν, και αν και μπήκα στον πειρασμό δε συμπεριφέρθηκα σαν 15χρονο, και ούτε την αντίδραση που περίμενα είχα, και ούτε το κεφάλι μου στην άμμο έχωσα όπως θα περίμενε κανεις, και μαζί του κι εγώ.

τα χρόνια που μου πιάνανε τον κώλο, πιάσαν τόπο τελικα. δεν πήγαν στο βρόντο. και εμεινα ακεραιη, γιατί είδα τις επιλογές μου μπροστά στα μάτια μου, και πήρα τη δύσκολη και έκανα το καλό για όλους. μέχρι και για μένα. δεν με πρόδωσα αν και ήταν τόσο εύκολο να το κάνω..
όλοι οι άλλοι το έκαναν και σε μένα και στους εαυτούς τους. αλλά εγώ όχι.
και αυτός είναι ένας λόγος για να νιώθω περήφανη. κι όλοι εσείς επίσης!