της πρέπει το καράβι..

τράνταζε σαν από σεισμό, συθέμελα ο χορτιάτης
κι ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή

ήτανε τότε που έσπασε το μεσιανό κατάρτι
τα ψέματα του βουτηχτή, του ναύτη, του λωλού

και τι δεν έχω υποσχεθεί και τι δεν έχω ταξει
μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ

τίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει
έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτα

σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά
εμούντζωσε τη θάλασσα και την εκατουράει

της σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι
να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ απ'τη στεριά

Νίκος Καββαδίας-Θεσσαλονίκη ΙΙ