ένα στρώμα κάτω από το παράθυρο

τη βλέπω την καταστροφή να έρχεται. τη βλέπω. πλησιάζει. έρχεται.. έρχεται. με τον πασίγνωστο ρυθμό του άγγελου... το ξέρω. ξέρω τι θα γίνει, πώς θα γίνει, τι επιλογές θα έχω, ποια λάθη θα κάνω, που θα καταλήξω μετα. ξέρω τι θα κάνω και τι όχι, και ξέρω εκ των προτέρων ότι το αποτέλεσμα δε θα είναι καθόλου ευχάριστο. όχι δε διάβασα τις προβλέψεις του ζωδίου μου (εντάξει τις διάβασα αλλά το ήξερα από πριν αυτό που ήταν να γίνει. και οι προβλέψεις συμφωνούν μαζί μου..) αλλά το θέλω. μαζόχα? εντάξει.

αλλά δε θέλω να φωνάζω. θέλω να ουρλιάζω
δε θέλω να γελάω, θέλω να ξεκαρδίζομαι
δε θέλω να κάνω βόλτες, θέλω να ταξιδεύω.
δε θέλω να είμαι λυπημένη, θέλω να είμαι δυστυχισμένη
η μετριότητες είναι για τους μέτριους και εγώ θέλω να υπερβάλω.
θέλω να παραμυθιάζομαι. χωρίς τύψεις. να υστεριάζομαι. χωρίς τύψεις.
άντε τώρα να με συγκρατήσει κανείς. όσοι με ξέρουν θα δηλώσουν βάζοντας το χέρι τους στη φωτιά ότι κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο. πόσο μάλλον το να συγκρατήσω εγώ τον εαυτό μου. πόσο μάλλον όταν δε θέλω καν...

τελοσπάντων εγώ θα την κάνω τη βουτιά!

να το ζήσουμε κι αυτό. έτσι κι αλλιώς ακόμη κι αν ξέρω ότι θα μου βγει σε κακό εγώ θέλω να το κάνω! και σιγά πια? τι μπορεί να πάθω? θα κάνω το παλιό μου κόλπο. αυτό που κάνω πάντα. και λειτουργεί πάντα. δε θα σας πρότεινα ποτέ να το κάνετε και είμαι σίγουρη ότι δε θέλετε...
θα πηδήξω από το παράθυρο ελπίζοντας ότι από κάτω θα βρεθεί κάποιο στρώμα.

και το ξέρω ότι θα βρεθει....!!!