όπου γης...

και πατρις, καταγής, παναγής κι ότι άλλο θες, εμένα το ίδιο μου ειναι! μη σε απασχολεί, έτσι κι αλλιώς κρίση είναι θα περάσει, ανθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε, εσύ αμα δε θες να κάνεις τότε διάλεξες λάθος είδος, να πας να γίνεις δελφίνι, αρκουδα, σαύρα, ό,τι σε εμπνέει, και το καλό με εμάς τους ανθρώπους λοιπόν είναι ότι όσο χαλαρός άνθρωπος και να σαι, όσο απλά και να βλέπεις τα πράγματα πάντα σχηματίζεις μέσα σου τόσο μεγάλα χάσματα, από κεινα που δε γουστάρεις να τα γεφυρωσεις αλλα να κάτσεις εσυ στη μια άκρη του χάσματος, ο εαυτός σου στην άλλη άκρη και να κοιτιέστε και να λέτε τι ωραία που πατε κι οι δυο με τη θέα.


μου το λέει η Αλάνις εδώ και μήνες και μου το λέει και τώρα. μαλάκας αλλά σοφός, ελεύθερη αλλά καθηλωμένη, ταπί αλλά χαμογελαστή, εκστασιασμένη αλλα στα πόδια σου, γενναία αλλά και κότα, βιρτουόζος αλλά τσομπάνης, φιλική και σκύλα, κομμάτια και γελαστή, ειμαι εδώ αλλά εχω ήδη φύγει, και ούτε εγώ δεν ξέρω πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα, ότι μαλακιες και να σου πω δεν έχω την παραμικρή ιδέα, αλλά να ξέρεις και το ξέρω κι εγώ. λειτουργει το πούστικο το σύστημα και σιγουρα σιγουρα σιγουρα, όλα θα πανε καλα καλα καλα....

υπερβάλω? ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΥΠΕΡΒΑΛΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!!! είμαι μεγάλη και δε με χωράει η γη, είμαι μικρή και τα έπιπλα μου μοιαζουν να ειναι έπιπλα του Γκιούλιβερ. και φυσικά υπερβάλω. γιατί γουστάρω. γιατί έχει πλάκα. γιατί δε γίνεται αλλιως. γιατί έχει αθηναικές πινακίδες. ε εντάξει. το χειρότερο να σου σπάσω τα αρχίδια. με την καλή έννοια. αντέχεται? αμα δεν αντέχετε στο δρόμο σας.. εμείς μάθαμε να αντέχουμε τον εαυτό μας και οι ιδιοι ξέρουμε καλύτερα πόσο δύσκολος είναι. ε αμα μπορώ εγώ να μπορέσεις κι εσυ. it can be done.! δε σε παρηγορεί αυτό?? εμένα σίγουρα.

αυτή ηταν η μεγαλύτερη πουστιά στην ιστορία του σύμπαντος. 1900, μαθηματική συνέλευση, κάποιος είπε το εξής ρητό ότι, όλα όλα μα όλα τα προβλήματα μπορούν να λυθούν.
50 χρόνια μετά. άλλη μαθηματική συνέλευση. ένας απέδειξε ότι μερικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν όσο και στίψεις το κεφάλι σου μέχρι να βγάλει ζουμί πράσινο.
ε πες μου τώρα.? δεν είναι μαλάκας?? ειναι μαλάκας. γιατί ? γιατί έχει αθηναικές πινακίδες. να κρατούσε το στόμα του κλειστό. τώρα ξέρεις πόσο εύκολο είναι να σκοντάψεις πάνω στον αίσωπο, και όταν δεν μπορείς να βρεις μια λύση να γυρίσεις και να πεις ότι δεν έχει λύση? όμφακες εισι!!!
ρε φίλε? ξεκόλλα. και κοίτα λίγο που πατάς γιατί θα σκοντάψεις πάλι στον αίσωπο. όχι ρε μαλάκα δεν είναι αγουρίδες. αλλά δεν πήδηξες αρκετά ψηλα. συνέχισε.

α. κι ένα ακόμα για το κλείσιμο αυτού του τόσο ασυνάρτητου κειμένου, που ούτε ο μόνος μου ακροατής δεν θα καταφέρει να καταλάβει φοβάμαι... (συμβουλή για κατανόηση. διαβασέ το γρήγορα γρήγορα και μετα κοίτα την οθόνη από μακρια, τι έμεινε? ε αυτό. γκοτ ιτ?)
ΦΤΥΣΕ ΤΟ ΜΗΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΜΕ ΣΤΟ ΚΑΛΟ.

εγώ θέλω να ξέρω και τα καλά και τα κακά. η άγνοια ειναι η αρχή της μαλάκινσης. και πόσο μάλλον όταν τα κακά ειναι μες στη μούρη σου και εσύ κάθεσαι και κλείνεις τα μάτια .... ε τότε η μαλάκινση συνεχίζεται. ελα για μένα τα λέω. που άμα δεν μπορώ να δω κάτι, ακόμα γυρνάω την πλάτη και κοιτάω αλλού. κοτα. και όταν αποφασίζω να το αντιμετωπίσω γυρνάω παίρνω φόρα και πέφτω πάνω με το κούτελο. θαρραλέα.
και στη μέση? μαλάκας. αλλα δε γαμεί. λειτουργει σου λέω.

ε το πολύ πολύ να σπασει το κούτελο. ε τι νομίζεις.
στα σπασίματα χρωστάω μεγάλο ευχαριστώ. σε φέρνουν εκεί που βρίσκεσαι. δεν είναι οτι μαθαίνεις να προσέχεις. παπάρια. μαθαίνεις να αντέχεις. αυτό κρατα το.

το ξαναλέω γιατί έτσι κι αλλιώς ειναι το μόνο που βγάζει νοημα...
με τα πολλά τα παθήματα δε μαθαίνεις πάντα να προσέχεις. αλλά μαθαίνεις να αντέχεις.
αυτά και χαιρετίσματα απόψε γιατι volume ειναι αυτό και ειναι για να ανεβαίνει.