μην πιστεύεις, μην γκρινιάζεις, μην εισαι μαλάκας

μη μασάς. μην πιστεύεις. κόσκινο. ό,τι σου πουν από κόσκινο. καλως ήρθατε στο 2010, όπου δεν πιστεύεις ούτε αυτά που ακούς όυτε αυτά που βλέπεις. και τι πιστεύεις. όσα μπορείς. όσα χωράς. όσα σου λέει το μέσα σου. δεν έχει άδικο. ξέρω είναι δύσκολο να το πιστεύεις με τα γεγονότα όλα κόντρα. αλλά με τα γεγονότα θα τα κάνεις σκατά. εγώ τα κανα. εδώ δεν έχει μεγάλες φιλοσοφίες και φούσκες συνείδησης. εδώ η ώρα ειναι περασμένη, το τσιπουρο περισσεύει και το μόνο που με κρατάει εδώ είναι το νερό του μπάνιου που ακόμα δε ζεστάθηκε.

δυο πραματάκια όλα κι όλα, ασχετα τόσο μεταξυ τους όσο και με τον πρόλογο.

αμα έχεις να κάνεις μια δουλειά, ΚΑΝΤΗΝ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ! ΚΑΙ ΜΗ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΌ. ναι το ξέρω. είσαι φοιτητής. είναι τόσο δύσκολα να διαβάζεις 2 μήνες σύνολο το χρόνο, ζορίζεσαι απίστευτα, η ζωή σου είναι μια κόλαση. αλλα χαλάρωσε. ναι! δεν το πιστεύω ότι το λέω αλλά χαλάρωσε. αμα δε γουστάρεις τη σχολή σου σήκω φύγε. αμα τη γουστάρεις βγάλτην. αμα θες γκόμενα βρες. αμα θες να περάσεις μαθήματα διάβασε. αμα θες να ξεκουραστείς κοιμήσου. ΑΛΛΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙΣ!!!

ναι ναι ξέρω μαζί κι εγώ. δεν τολμάω να βγάλω την ουρά μου απο εξω. όσο είναι η ουρά μέσα ολα μελι γάλα. αμα βγει η ουρά έξω τότε είμαι η μεγαλύτερη γκρινιάρα του σύμπαντος.
ετσι είναι κυρία μου. ο αυτοσαρκασμός έχει όχι διπλή, τετραπλή aka 2^2 αξία. δηλαδή. αμα αυτοσαρκάζεσαι. εμ τους προλαβαίνεις, εμ δεν τα ακούς, εμ εισαι κ μάγκας, εμ τα λες και καλύτερα. αμα είναι να δουλέψει κανείς εμενα ας το κάνω μόνη που ένα ταλέντο έχω κ τον ερμη στον καρκίνο.
αυτό ήταν το ένα.
το δύο... α το δύο! το δύο λοιπόν, είναι σιχαμερο, απαίσιο, ματαιόδοξο, φοβισμένο, αληθινό ως αηδίας, μαλακισμένο ως εκεί που δεν πάει. αλλά υπάρχει κ ζει εδώ αναμεσά μας. ντρέπομαι να το αναλύσω είναι η αλήθεια, κ τώρα που στό πα, ακόμα περισσότερο. αλλά δε γαμεί. το τσίπουρο γράφει κ τα λέει ωραία, εδώ συμπόσιο ολόκληρο βγήκε με τα τσίπουρα, δεν έχω θράσος να το αμφισβητήσω.
το δύο λοιπόν. το χεις μάθει. το δύο. πχ. πόρτες. αν ένα πούλι είναι μόνο του το χτυπάς κ το τρώει η μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο. αν ένας άνθρωπος είναι μόνος του, αχ και ούχ και ύφη περίληπα και ευγενικά χαμόγελα και λες και είναι ο καημένος ο έρμος που ζητά αποκατάσταση.
που τα μάθατε αυτά ρε παιδιά. εμείς εδώ μόνοι μας μεγαλώσαμε και πόσο μάλλον οι δικοί μου οι τύποι που ούτε αδέλφια είχαν μεγαλώνοντας, εχουμε μάθει πολύ καλά να σας γράφουμε στα αρχίδια μας όλους εσάς τους σπουδαγμένους τους εξασφαλισμένους τους κακόμοιρους μικρούς ανθρωποειδείς ελληναράδες που ζευγαρωμένοι κοιτάτε με ύφος λύπης όλους τους υπόλοιπους και ιοθετείτε και πατρικό ύφος αποκατάστασης, φοβάμαι μην αρχίσετε να με γεμίζετε και προικιά σαν καμιά γεροξεκουτιασμένη θεια, και μες στη μαλακισμένη σας κατάσταση δε βλέπετε πέρα από τη μύτη σας. λυπάμαι που σας ενημερώνω κυρίες και κύριοι των κυρίων και των κυριών, ότι εμείς οι άνθρωποι που μεγαλώσαμε και ζήσαμε μόνοι, βλέπουμε κάτι τέτοια ανθρωπακια σαν κι εσάς και γελάμε, σας λυπόμαστε και νιώθουμε ρεζίλι. αλλά δεν υπάρχει σε καμία γλώσσα, ούτε στην ελληνική, που λέει κι ο τσαβαρία, ουσιαστικό που να εκφράζει τη ντροπή που νιώθεις μπροστά στη γελοιότητα του άλλου. εμείς μάθαμε στα δύσκολα, πίσω από την πλάτη να σφίγγουμε το ένα χέρι με το άλλο και να παίρνουμε κουράγιο από κει, η καρδιά μας να χτυπάει για 10, να κάνουμε οικογένεια αυτούς που πραγματικά αγαπάμε και αξιζουν δυο δυάρες παραπάνω, και όχι όποιον κάτσει όποιον τύχει όποιον μας πει τι όμορφοι είμαστε, πόσο μας παν καλέ τα μωβ, τι καλα θα ταν να μασταν ΜΑΖΙ να περνούσαμε καλά να κάνουμε σχέση να σε φιλώ στα φανερά να σε κρατάω από τη μέση. ρε δε γαμιέστε λέω γω, που θα αποκαταστήσετε εσείς εμενα? μπαμπουίνοι~!