Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

μήνας- μήνας

τελευταία μέρα αυτού του μήνα, που ήταν τόσο ευγενικός μαζί μου, ένας μήνας 10 στα 10, και τελευταία κυριακή που μου ξημέρωσε αυτό τον μήνα είχε μια συννεφιά απογοήτευση. αυτή η θεσσαλονίκη η γκρίζα, αν θέλει να γίνει απαίσια και ξεσηκώνει από μέσα της αυτή τη γκρίζοκίτρινη αιθαλομίχλη...
όλο το μήνα έβλεπα τα σύννεφα και μπορούσα να δω και πιο πάνω, ήμουν στη λιακάδα που έχουν τα σύννεφα στην πλάτη τους. και δε με πείραξε ουτε στιγμή.
αλλά και με την τελευταία συννεφιά του... πώς μπορώ να θυμώσω εγώ σε τέτοιο μήνα?
και δεν του θύμωσα
και τα σύννεφα ανοίξαν.
και η κιθάρα βγήκε από τη θήκη της
και οι πόρτες άνοιξαν να αεριστεί το σπίτι
και έβαλα μπλουζάκι αμάνικο
και χαμογέλασα στην καφετιέρα μου που γουργούριζε
και άδειασα και τα τασάκια
και έπαιξα πιάνο παρά το πρισμένο μου δάχτυλο
και η ατέχ που βγήκε από την τράπουλα μου έκλεισε το μάτι

πάμ' φλεβάρη? παμ΄φλεβάρη!(κατα το παμ' πλατεία)
vaya con dios! μπαίνουμε στον υδροχόο

και εγώ κάθε χρόνο έχω δύο παραδόσεις. κάθε δεκέμβρης είναι μαυρος, μες στην καταχνιά με κλειστά παντζούρια, με μπουκάλια άδεια, με κουτιά από πίτσα για τζένγκα, με τη διάθεση να σέρνεται χαμέ και με την 193498 επανάληψη charmed kαι alias στο pc.

και κάθε φλεβάρης είναι παρδαλός. με καβγάδες με μάχες, με παρεξηγήσεις, με ιστορίες, με τρεχάματα, με αίματα, με δάκρυα και άλλα πολλά μελοδραματικά πράγματα που μέχρι το μάρτη έχουν ξεχαστεί. πάλι είναι όμως και ο πιο τρελός των μηνών. φυσάει ξαφνικά εκείνος ο σορόκος, υγρός και ζεστός, τρελός άνεμος και το βλέπεις στον αέρα, πως οι άνθρωποι γύρω σου αρχίζουν να τρελαίνονται. επιστημονικό αυτό. κάνουν πράγματα εκτός χαρακτήρα. ιδέες πέφτουν βουνό πάνω στο τραπέζι και είναι δύο όλες και όλες οι φράσεις που μου φέρνουν κάθε φλεβάρη.
"it's the santa annas. when the wind is like that, the casino close and all bets are off. because anything can happen." - the holiday
"Υπάρχουν περισσότερα πράγματα στον ουρανό και στη γη, Οράτιε, απ' όσα έχει ονειρευτεί η φιλοσοφία σου."- Άμλετ
αλλά η φετινή η χρονιά μπήκε με πανσέληνο και ότι χαρτί και να τραβήξω από την τράπουλα μου λέει ότι το μέλλον είναι αβέβαιο.
δύο πραγματα ειναι σιγουρα οι αναχωρησεις και οι αφιξεις! like death and taxes....

έτσι λοιπόν.
σε χαιρετώ ρε μεγάλη γεναρη, φίλε και δάσκαλε! για 31 μέρες ήσουν πραγματικά τεράστιος. υγεία!

ρε καριόλη φλεβαρη!! εδώ είμαστε κ περιμένουμε! κι αμα είναι να βγάλω τα γάντια του μποξ από την ντουλάπα, να μου κλείσεις το μάτι από πριν!. πάει.?

2 σχόλια:

Maria είπε...

O Φλεβάρης μου μυρίζεται γλυκός.. Περιμένω με ανυπομονησία το Μάρτιο εγώ.. Έχει μυρωδιά αγάπης...

marla είπε...

και ειχες απόλυτο δίκιο τελικα. μυρωδιά αγάπης.... να θυμάμαι να σε ακούω. ;-)